- Dec 21, 2010
- 3,387
- 5,690
ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥
Sabaḏ bẖākẖaṯ sas joṯ apārā. Sas gẖar sūr vasai mitai anḏẖi▫ārā.
Speaking of creator’s wisdom, mind like a moon shines extreme brilliance. When sunlight absorbed by the moon, so darkness is erased.
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥ ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥
Sukẖ ḏukẖ sam kar nām aḏẖārā. Āpe pār uṯāraṇhārā.
Pain and comfort become same when understanding is attained. By self one so carries to salvation across.
ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥ ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥
Gur parcẖai man sācẖ samā▫e. Paraṇvaṯ Nānak kāl na kẖā▫e. ||49||
In deep reflection of the creator, mind submerges in the truth. So Nanak pray tells that the death does not consume.
ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥
Nām ṯaṯ sabẖ hī sir jāpai. Bin nāvai ḏukẖ kāl sanṯāpai.
Essence of understanding is the highest of all contemplations. Without the essence the pain and the death frustrating.
ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥ ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥
Ŧaṯo ṯaṯ milai man mānai. Ḏūjā jā▫e ikaṯ gẖar ānai.
Essence meeting the understanding creates acceptance in the mind. Duality disappears and oneness becomes resident.
ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥
Bolai pavnā gagan garjai. Nānak nihcẖal milaṇ sahjai. ||50||
The breath so speaks as the apex rumbles. Nanak so unperturbed calmly the enjoining.
ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥ ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥
Anṯar sunaʼn bāhar sunaʼn ṯaribẖavaṇ sunn masuʼnnaʼn. Cẖa▫uthe sunnai jo nar jāṇai ṯā ka▫o pāp na puʼnnaʼn.
Inside emptiness, outside the emptiness, so filling the three realms the one emptiness. The malice and grace do not affect the person in the fourth realm.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
Gẖat gẖat sunn kā jāṇai bẖe▫o. Āḏ purakẖ niranjan ḏe▫o.
Gets to know the insight into the emptiness in one and all of hearts. The primal person so reflecting the immaculate creator.
ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥ ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥
Jo jan nām niranjan rāṯā. Nānak so▫ī purakẖ biḏẖāṯā. ||51||
The humble person so imbued in understanding of the immaculate creator.
Nanak such is the being creator.
ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥
Sunno sunn kahai sabẖ ko▫ī. Anhaṯ sunn kahā ṯe ho▫ī.
Everyone so speaks of the abounding emptiness. Never changing emptiness all say, how did it come about?
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥ ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥
Anhaṯ sunn raṯe se kaise. Jis ṯe upje ṯis hī jaise.
What are they like so imbued with, in everlasting void? As to where come from, so they are like such.
ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥
O▫e janam na marėh na āvahi jāhi. Nānak gurmukẖ man samjẖāhi. ||52||
Such neither born or die, nor come and go. Nanak one so in tune with creator’s being, so make the mind understand.
ਨਉ ਸਰ ਸੁਭਰ ਦਸਵੈ ਪੂਰੇ ॥ ਤਹ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨ ਵਜਾਵਹਿ ਤੂਰੇ ॥
Na▫o sar subẖar ḏasvai pūre. Ŧah anhaṯ sunn vajāvah ṯūre.
Nine containers so full in control, the tenth is completed. Then the one symphonic sound is produced in the emptiness.
ਸਾਚੈ ਰਾਚੇ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰੇ ॥ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
Sācẖai rācẖe ḏekẖ hajūre. Gẖat gẖat sācẖ rahi▫ā bẖarpūre.
Seeing besides imbued with the true one. Every heart so filling with the true one.
ਗੁਪਤੀ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥ਨਾਨਕ ਪਰਖਿ ਲਏ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੫੩॥
Gupṯī baṇī pargat ho▫e. Nānak parakẖ la▫e sacẖ so▫e. ||53||
The hidden treatise is revealed. Nanak so determines such a true one.
ਸਹਜ ਭਾਇ ਮਿਲੀਐ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੈ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥
Sahj bẖā▫e milī▫ai sukẖ hovai. Gurmukẖ jāgai nīḏ na sovai.
So recognizing in tranquil ways creates comfort. One so in tune with creator’s being stays awake and does not fall in sleep.
ਸੁੰਨ ਸਬਦੁ ਅਪਰੰਪਰਿ ਧਾਰੈ ॥ਕਹਤੇ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥
Sunn sabaḏ aprampar ḏẖārai. Kahṯe mukaṯ sabaḏ nisṯārai.
Emptiness is filled with wisdom of infinite creator. So saying the salvation, in wisdom are salvaged
ਗੁਰ ਕੀ ਦੀਖਿਆ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਣ ਨਹੀ ਭ੍ਰਾਤੇ ॥੫੪॥
Gur kī ḏīkẖi▫ā se sacẖ rāṯe. Nānak āp gavā▫e milaṇ nahī bẖarāṯe. ||54||
So achieving understand of the creator, such imbued with the truth. Nanak by so losing of self the meeting, no wandering.
ਕੁਬੁਧਿ ਚਵਾਵੈ ਸੋ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥ ਕਿਉ ਤਤੁ ਨ ਬੂਝੈ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
Kubuḏẖ cẖavāvai so kiṯ ṯẖā▫e. Ki▫o ṯaṯ na būjẖai cẖotā kẖā▫e.
Where can one so remove so to rid of bad intellect? Why not understanding the essence, so be injured?
ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧੇ ਕੋਇ ਨ ਰਾਖੈ ॥ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਹੀ ਪਤਿ ਸਾਖੈ ॥
Jam ḏar bāḏẖe ko▫e na rākẖai. Bin sabḏai nāhī paṯ sākẖai.
Restrained at death’s door, no one can help. Without wisdom no honor, trust.
ਕਿਉ ਕਰਿ ਬੂਝੈ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥ ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੁਝੈ ਗਵਾਰੁ ॥੫੫॥
Ki▫o kar būjẖai pāvai pār. Nānak manmukẖ na bujẖai gavār. ||55||
How to discover, so as to cross over? Nanak, self willed fool cannot understand.
ਕੁਬੁਧਿ ਮਿਟੈ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥
Kubuḏẖ mitai gur sabaḏ bīcẖār. Saṯgur bẖetai mokẖ ḏu▫ār.
Bad intellect erased through contemplation in wisdom of the creator. In benevolence of meeting the true creator, door of salvation.
ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥ ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
Ŧaṯ na cẖīnai manmukẖ jal jā▫e. Ḏurmaṯ vicẖẖuṛ cẖotā kẖā▫e.
Not recognizing the essence, the self willed so burnt. Through bad intellect separates, suffers injuries.
ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥ ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥
Mānai hukam sabẖe guṇ gi▫ān. Nānak ḏargėh pāvai mān. ||56||
Accepting of the direction, all virtues and wisdom. Nanak, in final abode receives honor.
ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥ ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥
Sācẖ vakẖar ḏẖan palai ho▫e. Āp ṯarai ṯāre bẖī so▫e.
Having merchandise of true wealth with self. Of self salvaged and so providing salvation too.
ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥ ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
Sahj raṯā būjẖai paṯ ho▫e. Ŧā kī kīmaṯ karai na ko▫e.
In tranquil disposition so imbued, honor is received. No one can ascribe worth of such.
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥
Jah ḏekẖā ṯah rahi▫ā samā▫e. Nānak pār parai sacẖ bẖā▫e. ||57||
Wherever looks, sees so present immersed. Nanak, so crosses to other side as one liking of truth.
ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥ ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥
So sabaḏ kā kahā vās kathī▫ale jiṯ ṯarī▫ai bẖavjal sansāro. Ŧarai saṯ angul vā▫ī kahī▫ai ṯis kaho kavan aḏẖāro.
Such wisdom resides where that provides description to swim across treacherous world? The outgoing breath is stated to be extending to seven finger length, how such so supported?
ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥ ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥
Bolai kẖelai asthir hovai ki▫o kar alakẖ lakẖā▫e. Suṇ su▫āmī sacẖ Nānak paraṇvai apṇe man samjẖā▫e.
How to calm down speaking and playing? How to see the unseen? Nanak prays so listen as truth described, how so to make mind understand.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥ ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥
Gurmukẖ sabḏe sacẖ liv lāgai kar naḏrī mel milā▫e. Āpe ḏānā āpe bīnā pūrai bẖāg samā▫e. ||58||
One so in tune with creator’s being in wisdom connects with true one, in benevolence so provides for enjoining. By self knowing, by self recognizing, in good fortune to be so submerged.
ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥ ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥
So sabaḏ ka▫o niranṯar vās alkẖaʼn jah ḏekẖā ṯah so▫ī. Pavan kā vāsā sunn nivāsā akal kalā ḏẖar so▫ī.
In such wisdom so singular resides, where to see, the creator to be there. Praise of the creator present, as in emptiness present, such of qualities and no qualities.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥ ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ +ਨਾਮ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
Naḏar kare sabaḏ gẖat mėh vasai vicẖahu bẖaram gavā▫e. Ŧan man nirmal nirmal baṇī nāmo man vasā▫e.
As so showing benevolence, wisdom resides in the heart, the doubts inside erased. Body and mind of purity, the pure treatise so residing in the mind.
ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥ ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥
Sabaḏ gurū bẖavsāgar ṯarī▫ai iṯ uṯ eko jāṇai. Cẖihan varan nahī cẖẖā▫i▫ā mā▫i▫ā Nānak sabaḏ pacẖẖāṇai. ||59||
In creator’s wisdom the treacherous ocean traversed, here and there so recognizing one. One of no form, not under the shadow of attachments, Nanak such recognizes wisdom.
ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥
Ŧarai saṯ angul vā▫ī a▫oḏẖū sunn sacẖ āhāro. Gurmukẖ bolai ṯaṯ birolai cẖīnai alakẖ apāro.
Breath exhaled to seven finger length, in emptiness true one is the support. One so in tune with creator’s being speaks and dissects the essence so realizing the unseen and infinite.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥
Ŧarai guṇ metai sabaḏ vasā▫e ṯā man cẖūkai ahankāro. Anṯar bāhar eko jāṇai ṯā har nām lagai pi▫āro.
One erasing of the three influences, embedding the wisdom so removes egotism from the mind. Recognizing one to be inside and out, then the creator’s understanding is loved.
ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥
Sukẖmanā iṛā pingulā būjẖai jā āpe alakẖ lakẖā▫e. Nānak ṯihu ṯe ūpar sācẖā saṯgur sabaḏ samā▫e. ||60||
The right, left and centre are understood, when by self so provides the teaching. Nanak the true one above all three, the true creator so imbued through wisdom.
All errors are mine and I stand corrected.
Sat Sri Akal.
PS: Perhaps we can dialog and learn versus me giving essence of what I post as there are different thoughts and issues covered in the post as a whole.
Sabaḏ bẖākẖaṯ sas joṯ apārā. Sas gẖar sūr vasai mitai anḏẖi▫ārā.
Speaking of creator’s wisdom, mind like a moon shines extreme brilliance. When sunlight absorbed by the moon, so darkness is erased.
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥ ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥
Sukẖ ḏukẖ sam kar nām aḏẖārā. Āpe pār uṯāraṇhārā.
Pain and comfort become same when understanding is attained. By self one so carries to salvation across.
ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥ ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥
Gur parcẖai man sācẖ samā▫e. Paraṇvaṯ Nānak kāl na kẖā▫e. ||49||
In deep reflection of the creator, mind submerges in the truth. So Nanak pray tells that the death does not consume.
ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥
Nām ṯaṯ sabẖ hī sir jāpai. Bin nāvai ḏukẖ kāl sanṯāpai.
Essence of understanding is the highest of all contemplations. Without the essence the pain and the death frustrating.
ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥ ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥
Ŧaṯo ṯaṯ milai man mānai. Ḏūjā jā▫e ikaṯ gẖar ānai.
Essence meeting the understanding creates acceptance in the mind. Duality disappears and oneness becomes resident.
ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥
Bolai pavnā gagan garjai. Nānak nihcẖal milaṇ sahjai. ||50||
The breath so speaks as the apex rumbles. Nanak so unperturbed calmly the enjoining.
ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥ ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥
Anṯar sunaʼn bāhar sunaʼn ṯaribẖavaṇ sunn masuʼnnaʼn. Cẖa▫uthe sunnai jo nar jāṇai ṯā ka▫o pāp na puʼnnaʼn.
Inside emptiness, outside the emptiness, so filling the three realms the one emptiness. The malice and grace do not affect the person in the fourth realm.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
Gẖat gẖat sunn kā jāṇai bẖe▫o. Āḏ purakẖ niranjan ḏe▫o.
Gets to know the insight into the emptiness in one and all of hearts. The primal person so reflecting the immaculate creator.
ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥ ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥
Jo jan nām niranjan rāṯā. Nānak so▫ī purakẖ biḏẖāṯā. ||51||
The humble person so imbued in understanding of the immaculate creator.
Nanak such is the being creator.
ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥
Sunno sunn kahai sabẖ ko▫ī. Anhaṯ sunn kahā ṯe ho▫ī.
Everyone so speaks of the abounding emptiness. Never changing emptiness all say, how did it come about?
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥ ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥
Anhaṯ sunn raṯe se kaise. Jis ṯe upje ṯis hī jaise.
What are they like so imbued with, in everlasting void? As to where come from, so they are like such.
ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥
O▫e janam na marėh na āvahi jāhi. Nānak gurmukẖ man samjẖāhi. ||52||
Such neither born or die, nor come and go. Nanak one so in tune with creator’s being, so make the mind understand.
ਨਉ ਸਰ ਸੁਭਰ ਦਸਵੈ ਪੂਰੇ ॥ ਤਹ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨ ਵਜਾਵਹਿ ਤੂਰੇ ॥
Na▫o sar subẖar ḏasvai pūre. Ŧah anhaṯ sunn vajāvah ṯūre.
Nine containers so full in control, the tenth is completed. Then the one symphonic sound is produced in the emptiness.
ਸਾਚੈ ਰਾਚੇ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰੇ ॥ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
Sācẖai rācẖe ḏekẖ hajūre. Gẖat gẖat sācẖ rahi▫ā bẖarpūre.
Seeing besides imbued with the true one. Every heart so filling with the true one.
ਗੁਪਤੀ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥ਨਾਨਕ ਪਰਖਿ ਲਏ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੫੩॥
Gupṯī baṇī pargat ho▫e. Nānak parakẖ la▫e sacẖ so▫e. ||53||
The hidden treatise is revealed. Nanak so determines such a true one.
ਸਹਜ ਭਾਇ ਮਿਲੀਐ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੈ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥
Sahj bẖā▫e milī▫ai sukẖ hovai. Gurmukẖ jāgai nīḏ na sovai.
So recognizing in tranquil ways creates comfort. One so in tune with creator’s being stays awake and does not fall in sleep.
ਸੁੰਨ ਸਬਦੁ ਅਪਰੰਪਰਿ ਧਾਰੈ ॥ਕਹਤੇ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥
Sunn sabaḏ aprampar ḏẖārai. Kahṯe mukaṯ sabaḏ nisṯārai.
Emptiness is filled with wisdom of infinite creator. So saying the salvation, in wisdom are salvaged
ਗੁਰ ਕੀ ਦੀਖਿਆ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਣ ਨਹੀ ਭ੍ਰਾਤੇ ॥੫੪॥
Gur kī ḏīkẖi▫ā se sacẖ rāṯe. Nānak āp gavā▫e milaṇ nahī bẖarāṯe. ||54||
So achieving understand of the creator, such imbued with the truth. Nanak by so losing of self the meeting, no wandering.
ਕੁਬੁਧਿ ਚਵਾਵੈ ਸੋ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥ ਕਿਉ ਤਤੁ ਨ ਬੂਝੈ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
Kubuḏẖ cẖavāvai so kiṯ ṯẖā▫e. Ki▫o ṯaṯ na būjẖai cẖotā kẖā▫e.
Where can one so remove so to rid of bad intellect? Why not understanding the essence, so be injured?
ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧੇ ਕੋਇ ਨ ਰਾਖੈ ॥ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਹੀ ਪਤਿ ਸਾਖੈ ॥
Jam ḏar bāḏẖe ko▫e na rākẖai. Bin sabḏai nāhī paṯ sākẖai.
Restrained at death’s door, no one can help. Without wisdom no honor, trust.
ਕਿਉ ਕਰਿ ਬੂਝੈ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥ ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੁਝੈ ਗਵਾਰੁ ॥੫੫॥
Ki▫o kar būjẖai pāvai pār. Nānak manmukẖ na bujẖai gavār. ||55||
How to discover, so as to cross over? Nanak, self willed fool cannot understand.
ਕੁਬੁਧਿ ਮਿਟੈ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥
Kubuḏẖ mitai gur sabaḏ bīcẖār. Saṯgur bẖetai mokẖ ḏu▫ār.
Bad intellect erased through contemplation in wisdom of the creator. In benevolence of meeting the true creator, door of salvation.
ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥ ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
Ŧaṯ na cẖīnai manmukẖ jal jā▫e. Ḏurmaṯ vicẖẖuṛ cẖotā kẖā▫e.
Not recognizing the essence, the self willed so burnt. Through bad intellect separates, suffers injuries.
ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥ ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥
Mānai hukam sabẖe guṇ gi▫ān. Nānak ḏargėh pāvai mān. ||56||
Accepting of the direction, all virtues and wisdom. Nanak, in final abode receives honor.
ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥ ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥
Sācẖ vakẖar ḏẖan palai ho▫e. Āp ṯarai ṯāre bẖī so▫e.
Having merchandise of true wealth with self. Of self salvaged and so providing salvation too.
ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥ ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
Sahj raṯā būjẖai paṯ ho▫e. Ŧā kī kīmaṯ karai na ko▫e.
In tranquil disposition so imbued, honor is received. No one can ascribe worth of such.
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥
Jah ḏekẖā ṯah rahi▫ā samā▫e. Nānak pār parai sacẖ bẖā▫e. ||57||
Wherever looks, sees so present immersed. Nanak, so crosses to other side as one liking of truth.
ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥ ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥
So sabaḏ kā kahā vās kathī▫ale jiṯ ṯarī▫ai bẖavjal sansāro. Ŧarai saṯ angul vā▫ī kahī▫ai ṯis kaho kavan aḏẖāro.
Such wisdom resides where that provides description to swim across treacherous world? The outgoing breath is stated to be extending to seven finger length, how such so supported?
ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥ ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥
Bolai kẖelai asthir hovai ki▫o kar alakẖ lakẖā▫e. Suṇ su▫āmī sacẖ Nānak paraṇvai apṇe man samjẖā▫e.
How to calm down speaking and playing? How to see the unseen? Nanak prays so listen as truth described, how so to make mind understand.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥ ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥
Gurmukẖ sabḏe sacẖ liv lāgai kar naḏrī mel milā▫e. Āpe ḏānā āpe bīnā pūrai bẖāg samā▫e. ||58||
One so in tune with creator’s being in wisdom connects with true one, in benevolence so provides for enjoining. By self knowing, by self recognizing, in good fortune to be so submerged.
ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥ ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥
So sabaḏ ka▫o niranṯar vās alkẖaʼn jah ḏekẖā ṯah so▫ī. Pavan kā vāsā sunn nivāsā akal kalā ḏẖar so▫ī.
In such wisdom so singular resides, where to see, the creator to be there. Praise of the creator present, as in emptiness present, such of qualities and no qualities.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥ ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ +ਨਾਮ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
Naḏar kare sabaḏ gẖat mėh vasai vicẖahu bẖaram gavā▫e. Ŧan man nirmal nirmal baṇī nāmo man vasā▫e.
As so showing benevolence, wisdom resides in the heart, the doubts inside erased. Body and mind of purity, the pure treatise so residing in the mind.
ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥ ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥
Sabaḏ gurū bẖavsāgar ṯarī▫ai iṯ uṯ eko jāṇai. Cẖihan varan nahī cẖẖā▫i▫ā mā▫i▫ā Nānak sabaḏ pacẖẖāṇai. ||59||
In creator’s wisdom the treacherous ocean traversed, here and there so recognizing one. One of no form, not under the shadow of attachments, Nanak such recognizes wisdom.
ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥
Ŧarai saṯ angul vā▫ī a▫oḏẖū sunn sacẖ āhāro. Gurmukẖ bolai ṯaṯ birolai cẖīnai alakẖ apāro.
Breath exhaled to seven finger length, in emptiness true one is the support. One so in tune with creator’s being speaks and dissects the essence so realizing the unseen and infinite.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥
Ŧarai guṇ metai sabaḏ vasā▫e ṯā man cẖūkai ahankāro. Anṯar bāhar eko jāṇai ṯā har nām lagai pi▫āro.
One erasing of the three influences, embedding the wisdom so removes egotism from the mind. Recognizing one to be inside and out, then the creator’s understanding is loved.
ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥
Sukẖmanā iṛā pingulā būjẖai jā āpe alakẖ lakẖā▫e. Nānak ṯihu ṯe ūpar sācẖā saṯgur sabaḏ samā▫e. ||60||
The right, left and centre are understood, when by self so provides the teaching. Nanak the true one above all three, the true creator so imbued through wisdom.
All errors are mine and I stand corrected.
Sat Sri Akal.
PS: Perhaps we can dialog and learn versus me giving essence of what I post as there are different thoughts and issues covered in the post as a whole.
