- Jan 3, 2010
- 1,254
- 424
- 80
ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ
ਡਾ ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਜਦ ਸੇਵ ਕਰੋ ਨਿਸ਼ਕਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਜਦ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗੇ ਨਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਜਦ ਮਰ ਗਏ ਬੁਰੇ ਵਿਚਾਰ, ਸੋਚ ਤਦ ਸੁਧਰ ਗਈ,
ਜਦ ਵਸ ਵਿਚ ਆਵੇ ਕਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਜਦ ਲੋਭ ਮੋਹ ਤੋਂ ਮਨ ਹਟੇ, ਜੀਵਨ ਸ਼ਾਂਤ ਚਿੱਤ,
ਜਦ ਅਹੰ ਨੂੰ ਲਗੇ ਵਿਰਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਜਦ ਦੂਈ ਦਵੈਤ ਤੇ ਈਰਖਾ, ਵੈਰ ਭਾਵ ਮਿਟ ਜਾਣ,
ਜਦ ਬੁਝ ਜਾਏ ਅੰਤਰ ਤਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਸਭ ਜੀਵ ਦਿਸਣ ਰੱਬ ਰੂਪ, ਭੇਦ ਨਾ ਕਿਤੇ ਦਿਸੇ,
ਜਦ ਲੱਭ ਲਿਆ ਨਿਜ ਥਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਹੱਕ, ਸੱਚ, ਇਨਸਾਫ
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਹੱਕ, ਸੱਚ, ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਜੋ ਲੜੇ ਲੜਾਈ।
ਆਖਰ ਹੁੰਦੀ ਓਸਦੀ ਹੈ ਸਦਾ ਚੜ੍ਹਾਈ।
ਗੱਦੀ, ਤਾਕਤ, ਧਨ ਦਾ ਜੋ ਬਣੇ ਪੁਜਾਰੀ,
ਮਿੱਟੀ ਪਾਉਂਦਾ ਹੱਥ ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਹੱਥ ਆਈ।
ਸਭ ਜੀਆਂ ਨੂੰ ਕਰ ਮੁਹੱਬਤ, ਬੇਫਿਕਰਾ ਓਹ,
ਦੂਈ ਦਵੈਤ ਕਰ ਈਰਖਾ, ਚਿੰਤਾ ਗਲ ਪਾਈ। ,
ਜਗ ਸਮਝੇ ਪਰਿਵਾਰ ਪਿਆਰ ਹਰ ਇਕ ਤੋਂ ਪਾਵੇ,
ਰੱਖੇ ਸਭ ਦਾ ਖਿਆਲ, ਨਾ ਆਵੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਰਾਈ।
ਰੱਬ ਦਾ ਹੋਣੈ ਤਾਂ ਸਭ ਜੀਆਂ ਦਾ ਹੋ ਅਪਣਾ,
ਰੱਬ ਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤਾਂ ਰੱਬ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਪਾਈ।
ਸਾਗਰ ਡਿੱਗੀ ਬੂੰਦ
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਸਾਗਰ ਡਿੱਗੀ ਬੂੰਦ, ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਤੜਪਦੀ।
ਸਮਝੇ ਨਾ, ਕੀ ਲੋੜ, ਓਸ ਵਿੱਚ ਮਿਟਣ ਦੀ।
ਘਰ ਆ ਕੇ ਵੀ ਘਰ ਨਾ ਅਪਣਾ ਸਮਝਿਆ,
ਖੁਦ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਜਾਣ ਕੇ ਵਡਿਓਂ ਝਿਜਕਦੀ।
ਸ਼ਾਂਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾਈ ਨਾ ਕਦੇ,
ਇੱਕ ਚੰਗਿਆੜੀ ਰੱਖੀ ਅੰਦਰ ਧਦਕਦੀ।
ਉਸ ਦਿਨ ਸ਼ਾਂਤ ਸਮਾਉਣਾ ਰੂਹ ਨੇ ਸਿੱਖਣਾ
ਜਿਸ ਦਿਨ ਅੰਦਰ ਹੋਂਦ ਦੀ ਰੀਝਾ ਮੁੱਕ ਗਈ।
ਆਪ ਮਿਟਾਕੇ ਬੂੰਦੋਂ ਸਾਗਰ ਹੋਣ ਦੀ,
ਮੰਜ਼ਿਲ ਏਹੋ ਆਖਰ, ਹਰ ਇਕ ਜੀਵ ਦੀ।
ਡਾ ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਜਦ ਸੇਵ ਕਰੋ ਨਿਸ਼ਕਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਜਦ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗੇ ਨਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਜਦ ਮਰ ਗਏ ਬੁਰੇ ਵਿਚਾਰ, ਸੋਚ ਤਦ ਸੁਧਰ ਗਈ,
ਜਦ ਵਸ ਵਿਚ ਆਵੇ ਕਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਜਦ ਲੋਭ ਮੋਹ ਤੋਂ ਮਨ ਹਟੇ, ਜੀਵਨ ਸ਼ਾਂਤ ਚਿੱਤ,
ਜਦ ਅਹੰ ਨੂੰ ਲਗੇ ਵਿਰਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਜਦ ਦੂਈ ਦਵੈਤ ਤੇ ਈਰਖਾ, ਵੈਰ ਭਾਵ ਮਿਟ ਜਾਣ,
ਜਦ ਬੁਝ ਜਾਏ ਅੰਤਰ ਤਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਸਭ ਜੀਵ ਦਿਸਣ ਰੱਬ ਰੂਪ, ਭੇਦ ਨਾ ਕਿਤੇ ਦਿਸੇ,
ਜਦ ਲੱਭ ਲਿਆ ਨਿਜ ਥਾਮ, ਸਮਝ ਲਓ, ਜੀਵਨ ਸੁਧਰ ਗਿਆ।
ਹੱਕ, ਸੱਚ, ਇਨਸਾਫ
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਹੱਕ, ਸੱਚ, ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਜੋ ਲੜੇ ਲੜਾਈ।
ਆਖਰ ਹੁੰਦੀ ਓਸਦੀ ਹੈ ਸਦਾ ਚੜ੍ਹਾਈ।
ਗੱਦੀ, ਤਾਕਤ, ਧਨ ਦਾ ਜੋ ਬਣੇ ਪੁਜਾਰੀ,
ਮਿੱਟੀ ਪਾਉਂਦਾ ਹੱਥ ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਹੱਥ ਆਈ।
ਸਭ ਜੀਆਂ ਨੂੰ ਕਰ ਮੁਹੱਬਤ, ਬੇਫਿਕਰਾ ਓਹ,
ਦੂਈ ਦਵੈਤ ਕਰ ਈਰਖਾ, ਚਿੰਤਾ ਗਲ ਪਾਈ। ,
ਜਗ ਸਮਝੇ ਪਰਿਵਾਰ ਪਿਆਰ ਹਰ ਇਕ ਤੋਂ ਪਾਵੇ,
ਰੱਖੇ ਸਭ ਦਾ ਖਿਆਲ, ਨਾ ਆਵੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਰਾਈ।
ਰੱਬ ਦਾ ਹੋਣੈ ਤਾਂ ਸਭ ਜੀਆਂ ਦਾ ਹੋ ਅਪਣਾ,
ਰੱਬ ਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤਾਂ ਰੱਬ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਪਾਈ।
ਸਾਗਰ ਡਿੱਗੀ ਬੂੰਦ
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਸਾਗਰ ਡਿੱਗੀ ਬੂੰਦ, ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਤੜਪਦੀ।
ਸਮਝੇ ਨਾ, ਕੀ ਲੋੜ, ਓਸ ਵਿੱਚ ਮਿਟਣ ਦੀ।
ਘਰ ਆ ਕੇ ਵੀ ਘਰ ਨਾ ਅਪਣਾ ਸਮਝਿਆ,
ਖੁਦ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਜਾਣ ਕੇ ਵਡਿਓਂ ਝਿਜਕਦੀ।
ਸ਼ਾਂਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾਈ ਨਾ ਕਦੇ,
ਇੱਕ ਚੰਗਿਆੜੀ ਰੱਖੀ ਅੰਦਰ ਧਦਕਦੀ।
ਉਸ ਦਿਨ ਸ਼ਾਂਤ ਸਮਾਉਣਾ ਰੂਹ ਨੇ ਸਿੱਖਣਾ
ਜਿਸ ਦਿਨ ਅੰਦਰ ਹੋਂਦ ਦੀ ਰੀਝਾ ਮੁੱਕ ਗਈ।
ਆਪ ਮਿਟਾਕੇ ਬੂੰਦੋਂ ਸਾਗਰ ਹੋਣ ਦੀ,
ਮੰਜ਼ਿਲ ਏਹੋ ਆਖਰ, ਹਰ ਇਕ ਜੀਵ ਦੀ।
