- Jan 3, 2010
- 1,254
- 422
- 79
ਕਰੋਨਾ
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਜੋ ਫੈਲਾਇਆ ਚੀਨ ਨੇ ਰੋਗ।
ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝੋ ਨਾ ਸੰਯੋਗ।
ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ,
ਲੱਭਿਆ ਸੀ ਜੀਵਾਣੂ ਰੋਗ।
ਪਰ ਹੋਇਆ ਕਾਬੂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ,
ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਮਰਵਾ ਲਏ ਲੋਗ।
ਜੋ ਵੀ ਬਚੇ, ਜੀਣ ਨੂੰ ਤਰਸਣ
ਕੌਣ ਕਰੇ ਮਰਿਆਂ ਦਾ ਸੋਗ।
ਘਰ ਹੀ ਕੈਦੀ ਬਣ ਕੇ ਬੈਠੇ
ਬੰਦ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਸਹਿਣ ਵਿਯੋਗ।
ਨੇੜੇ ਆਉਂਣੋਂ, ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਣੋਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਡਰਦੇ ਲੋਗ।
ਮਿਲ ਕੇ ਦਰਦ ਵੰਡਾਉਣਾ ਭੁਲਾ,
ਕੱਠੇ ਮਿਲ ਬਹਿਣਾ ਨਾ ਯੋਗ।
ਬੋਤਲ ਵਿੱਚੋਂ ਦਿਉ ਨਿਕਲਿਆ,
ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਦਾ ਪਾਉਂਦਾ ਭੋਗ।
ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਰੋਗ ਹੋ ਗਿਆ,
ਵੱਸੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰੋਨਾ ਰੋਗ।
ਕਾਰਗਾਰ ਨਾ ਕੋਈ ਦਵਾਈ,
ਹੋਏ ਨੇ ਡਾਢੇ ਪ੍ਰਯੋਗ
ਸੈਰ ਸਪਾਟੇ, ਖੇਡਾਂ ਖੇਲੇ,
ਰੋਕ ਲਾਉਣ ਲਈ ਬਣੇ ਆਯੋਗ।
ਭੁੱਖੇ ਮਰਦੇ ਕਿਰਤੀ ਕਾਮੇ,
ਹੋ ਚੱਲੇ ਬੰਦ ਸਭ ਉਦਯੋਗ।
ਬੰਦੇ ਦੇ ਹੁਣ ਵਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ
ਉਹ ਆਪੇ ਹੀ ਕਰੂ ਅਰੋਗ।
ਹੁਣ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਰੱਬ ਹੀ ਰਾਖਾ,
ਕਰ ਅਰਦਾਸਾਂ, ਲਾਈਏ ਭੋਗ॥
ਡਰ
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਆਦਮੀ ਦੇ ਮਨ,
ਵਾਇਰਸ ਦਾ ਡਰ ਪਾ,
ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਫਿਰ,
ਅੰਗੜਾਈ ਲਈ ਹੈ।
ਰੁੱਖੀਂ ਹਰਿਆਵਲ,
ਫੂਲਵਾੜੀ ਫੁੱਲ,
ਡਾਲੀ ਚਿੜੀਆਂ
ਛੱਤੀਂ ਮੋਰ
ਸੜਕੀਂ ਤੇ ਹਿਰਨ,
ਬਸਤੀਏਂ ਚੀਤੇ
ਘੁੰਮਦੇ ਬੇਡਰ,
ਡਰ ਕੁਦਰਤ ਨੇ,
ਅਪਣੇ ਤੋਂ ਮਨੁਖੀ ਮਨ
ਵਿਚ ਬਦਲ ਦਿਤਾ ਹੈ।
ਦਿਖਾ ਦਿਤਾ ਹੈ,
ਕੁਦਰਤ ਇਨਸਾਨ ਤੋਂ
ਕਿਤੇ ਤਾਕਤਵਰ ਹੈ।
We At Last Are Now Together
Dr Dalvinder Singh Grewal
After a long separation ever,
We two have now come together.
We now sit, gossip and joke,
Laughing it out, making some poke.
We missed real life frozen like frost,
All these years having been lost,
In the world of office and school,
We often fought when lost our cool,
We had no time to reconcile,
Remained cut off for days futile
No talking or walking together,
We never found for us a cool weather
Tired from work to home we returned,
Bathed, ate and slept interned.
Home was no home but a resting place,
No happiness, no charm and no grace.
Now as we are in a lockdown,
No office, no school, no going to town
No sounds of vehicles passing by,
Clear is the air and clear is the sky
We sit in our lawn with a morning tea,
We watch, on flowers the busy bee,
We watch the birds have returned again
Sky is clear no smoke in vain,
We listen to the cuckoo’s lilting song,
We enjoy the breeze passing along.
Peace has spread giving feeling for a talk,
Hand in hand as we walk
In our grassy lawn, wet with dew,
We take out shoes; feel it fresh and new.
Sweetly we talk of our past days,
Why we lived our life in tough ways
Lost in the world we lost our charm,
Now we shall enjoy the life in full form
We thank God for bringing us together,
We now feel as light as a feather.
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਜੋ ਫੈਲਾਇਆ ਚੀਨ ਨੇ ਰੋਗ।
ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝੋ ਨਾ ਸੰਯੋਗ।
ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ,
ਲੱਭਿਆ ਸੀ ਜੀਵਾਣੂ ਰੋਗ।
ਪਰ ਹੋਇਆ ਕਾਬੂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ,
ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਮਰਵਾ ਲਏ ਲੋਗ।
ਜੋ ਵੀ ਬਚੇ, ਜੀਣ ਨੂੰ ਤਰਸਣ
ਕੌਣ ਕਰੇ ਮਰਿਆਂ ਦਾ ਸੋਗ।
ਘਰ ਹੀ ਕੈਦੀ ਬਣ ਕੇ ਬੈਠੇ
ਬੰਦ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਸਹਿਣ ਵਿਯੋਗ।
ਨੇੜੇ ਆਉਂਣੋਂ, ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਣੋਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਡਰਦੇ ਲੋਗ।
ਮਿਲ ਕੇ ਦਰਦ ਵੰਡਾਉਣਾ ਭੁਲਾ,
ਕੱਠੇ ਮਿਲ ਬਹਿਣਾ ਨਾ ਯੋਗ।
ਬੋਤਲ ਵਿੱਚੋਂ ਦਿਉ ਨਿਕਲਿਆ,
ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਦਾ ਪਾਉਂਦਾ ਭੋਗ।
ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਰੋਗ ਹੋ ਗਿਆ,
ਵੱਸੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰੋਨਾ ਰੋਗ।
ਕਾਰਗਾਰ ਨਾ ਕੋਈ ਦਵਾਈ,
ਹੋਏ ਨੇ ਡਾਢੇ ਪ੍ਰਯੋਗ
ਸੈਰ ਸਪਾਟੇ, ਖੇਡਾਂ ਖੇਲੇ,
ਰੋਕ ਲਾਉਣ ਲਈ ਬਣੇ ਆਯੋਗ।
ਭੁੱਖੇ ਮਰਦੇ ਕਿਰਤੀ ਕਾਮੇ,
ਹੋ ਚੱਲੇ ਬੰਦ ਸਭ ਉਦਯੋਗ।
ਬੰਦੇ ਦੇ ਹੁਣ ਵਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ
ਉਹ ਆਪੇ ਹੀ ਕਰੂ ਅਰੋਗ।
ਹੁਣ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਰੱਬ ਹੀ ਰਾਖਾ,
ਕਰ ਅਰਦਾਸਾਂ, ਲਾਈਏ ਭੋਗ॥
ਡਰ
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਆਦਮੀ ਦੇ ਮਨ,
ਵਾਇਰਸ ਦਾ ਡਰ ਪਾ,
ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਫਿਰ,
ਅੰਗੜਾਈ ਲਈ ਹੈ।
ਰੁੱਖੀਂ ਹਰਿਆਵਲ,
ਫੂਲਵਾੜੀ ਫੁੱਲ,
ਡਾਲੀ ਚਿੜੀਆਂ
ਛੱਤੀਂ ਮੋਰ
ਸੜਕੀਂ ਤੇ ਹਿਰਨ,
ਬਸਤੀਏਂ ਚੀਤੇ
ਘੁੰਮਦੇ ਬੇਡਰ,
ਡਰ ਕੁਦਰਤ ਨੇ,
ਅਪਣੇ ਤੋਂ ਮਨੁਖੀ ਮਨ
ਵਿਚ ਬਦਲ ਦਿਤਾ ਹੈ।
ਦਿਖਾ ਦਿਤਾ ਹੈ,
ਕੁਦਰਤ ਇਨਸਾਨ ਤੋਂ
ਕਿਤੇ ਤਾਕਤਵਰ ਹੈ।
We At Last Are Now Together
Dr Dalvinder Singh Grewal
After a long separation ever,
We two have now come together.
We now sit, gossip and joke,
Laughing it out, making some poke.
We missed real life frozen like frost,
All these years having been lost,
In the world of office and school,
We often fought when lost our cool,
We had no time to reconcile,
Remained cut off for days futile
No talking or walking together,
We never found for us a cool weather
Tired from work to home we returned,
Bathed, ate and slept interned.
Home was no home but a resting place,
No happiness, no charm and no grace.
Now as we are in a lockdown,
No office, no school, no going to town
No sounds of vehicles passing by,
Clear is the air and clear is the sky
We sit in our lawn with a morning tea,
We watch, on flowers the busy bee,
We watch the birds have returned again
Sky is clear no smoke in vain,
We listen to the cuckoo’s lilting song,
We enjoy the breeze passing along.
Peace has spread giving feeling for a talk,
Hand in hand as we walk
In our grassy lawn, wet with dew,
We take out shoes; feel it fresh and new.
Sweetly we talk of our past days,
Why we lived our life in tough ways
Lost in the world we lost our charm,
Now we shall enjoy the life in full form
We thank God for bringing us together,
We now feel as light as a feather.