Answering The Wrong Doubts About Bani Onto Tenth Master

[The Khalsa Fauj]

ਜਸਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ​

ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ।।
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ।। - ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋਵੇ ਜੀ।
ਅਤੀ ਨਿਮਰਤਾ ਸਹਿਤ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਝੂਠੁ ਨ ਬੋਲਿ ਪਾਡੇ ਸਚੁ ਕਹੀਐ।। ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਲਿਖਾਰੀ ਕੌਣ? ਭਾਗ ਪਹਿਲਾ ਦਾ ਖਰੜਾ ਭੇਜ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਪੰਨਾ 909 ਤੋਂ 1388 ਤੱਕ ਦੀ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਂ ਦੇ ਹੂ-ਬ-ਹੂ ਅਰਥ ਕੀਤੇ ਹਨ-ਕਈ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੇ ਮੈਂ ਕੇਵਲ ਸਾਰ (Summary) ਲਿਖ ਕੇ ਪੁਸਤਕ ਦੇ ਅਕਾਰ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਥਾਂ ਮੈਂ ਕਵਿ ਰਚਨਾਂ ਦੇ ਮੂਲ ਰੂਪ ਨੂੰ ਅੱਖੋਂ ਓਹਲੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਰੂਪ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਅਥਵਾ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਗਿਆਨ ਦਾ ਓਟ ਆਸਰਾ ਲੈ ਕੇ ਸੱਚ ਸੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹਾਂ। ਵੱਡੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤਾ ਪੜ੍ਹਿਆ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਪੇਂਡੂ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਪੇਂਡੂ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਵਰਤਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਛੇਦਾਰ ਭਾਸ਼ਾ ਲਿਖਣੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਬਲਕਿ ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਅੱਖਰ ਓਹ ਲਿਖੇ ਜਾਣ ਜੋ ਬਿਨਾ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ ਚੁੱਕਿਆਂ ਸਮਝ ਆ ਜਾਣ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੀ ਸਰਲ ਅਤੇ ਪੇਂਡੂ ਬੋਲੀ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸੂਤ ਨਾ ਬੈਠੇ।
ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਬਿਬੇਕ ਬੁੱਧੀ, ਦਲੇਰੀ ਅਤੇ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦੇ ਹਰ ਥਾਂ ਚਰਚੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਜੀ ਤੋਂ ਬੜੀ ਆਸ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਖਰੜੇ ਬਾਰੇ ਤੁਸੀਂ ਅਪਣੀ ਢੁਕਵੀਂ ਰਾਏ (ਵਿਚਾਰ) ਦੇ ਕੇ ਧੰਨਵਾਦੀ ਬਣਾਓਗੇ। ਜਿੱਥੇ ਕਿਤੇ ਸੁਧਾਈ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਸਹੀ ਸੇਧ ਨੂੰ ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਏਗੀ। ਜੇਕਰ ਆਪ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਉੱਤਰ ਨਾ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਮਝ ਲਵਾਂਗਾ ਕਿ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਦੇ ਛਾਪਣ ਲਈ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਗੁਰ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ ਧੂੜ ਲੋਚਦਾ ਦਾਸਨ ਦਾਸ;
ਜਸਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ
ਸੇਵਾਦਾਰ
ਲਾਲੋ ਫਾਉਂਡੇਸ਼ਨ
ਪਤਾ:
Jasbinder Singh Khalsa
Post Box # 50237
DUBAI (U.A.E.)
00971-50-4987344

ਭੂਮਿਕਾ​

ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਭਾ ਅਪਣੀ ਪੁਸਤਕ ਗੁਰਮਤ ਮਾਰਤੰਡ ਭਾਗ ਪਹਿਲਾ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਲਿਖਦੇ ਹਨ:- ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪੰਥੀ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਗੁਰ ਭਾਈਓ!
ਗੁਰੁ ਬਾਣੀ ਦੇ ਅਭਿਯਾਸੀ ਅਤੇ ਕਾਵਯ ਦੇ ਗਯਾਤਾ ਹਨ, ਉਹ ਬਿਨਾ ਕਠਨਾਈ ਸਮਝ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੈ, ਜਾਂ ਗੁਰੂ ਦਾ ਨਾਉਂ ਲੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਰਚੀ ਹੋਈ ਬਾਣੀ ਹੈ।
ਕਬਿੱਤ-ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ
ਜੈਸੇ ਅਨੁਚਰ ਨਰਪਤਿ ਕੀ ਪਛਾਨੈ ਭਾਖਾ, ਬੋਲਤ ਬਚਨ ਖਿਨ ਬੂਝੈ ਬਿਨ ਦੇਖ ਹੀ।
ਜੈਸੇ ਜੌਹਰੀ ਪਰਖ ਜਾਨਤ ਹੈ ਰਤਨ ਕੀ, ਦੇਖਤ ਹੀ ਕਹੈ ਖਰੋ ਖੋਟੋ ਰੂਪ ਰੇਖ ਹੀ।
ਖੀਰ ਨੀਰ ਕੋ ਨਿਬੇਰੋ ਕਰਿ ਜਾਨੈ ਹੰਸ, ਰਾਖੀਯੈ ਮਿਲਾਇ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਕੈ ਸਰੇਖ ਹੀ।
ਗੁਰ ਸਬਦ ਸੁਨਤ ਪਹਿਚਾਨੈ ਸਿਖ, ਆਨ ਬਾਨੀ ਕ੍ਰਿਤਮੀ ਨ ਗਨਤ ਹੈ ਲੇਖ ਹੀ। {੫੭੦}
ਸਾਡੇ ਮੱਤ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਲੇਖਕਾਂ ਨੇ ਅਪਣੀ ਅਪਣੀ ਬੁੱਧੀ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਯ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਤਿਹਾਸ, ਰਹਿਤਨਾਮੇ ਅਤੇ ਸੰਸਕਾਰ ਵਿਧੀ ਆਦਿਕ ਅਨੇਕ ਪੁਸਤਕ ਰਚੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਬੇਅੰਤ ਲਾਭ ਅਤੇ ਹਾਨੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਗੁਰਮਤਿ ਅਨੁਸਾਰ ਵਾਕ ਲਾਭ ਅਤੇ ਗੁਰਮਤਿ ਵਿਰੁੱਧ ਹਾਨੀ ਦਾ ਕਾਰਣ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਖੋਜ ਤੋਂ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਮੱਤ ਦੇ ਕਵੀਆਂ ਨੇ ਅਨਯਮਤੀ ਗ੍ਰੰਥਕਾਰਾਂ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਭਾਰੀ ਭੁੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜ, ਨੀਤੀ ਅਤੇ ਧਰਮ ਆਦਿਕ ਦੇ ਵਿਸ਼ਯ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਕੇ ਸਭ ਨੂੰ ਮਜ਼ਹਬੀ ਰੰਗਤ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਬਿਨਾ ਛਾਣਬੀਣ ਕੀਤੇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਸੰਗ ਐਸੇ ਲਿਖੇ ਹਨ, ਜੋ ਮੂਲੋਂ ਨਿਰਮੂਲ ਅਥਵਾ ਗੁਰਮਤ ਤੋਂ ਦੂਰ ਲੈ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਇਸ ਪਰ ਵੀ ਭਾਰੀ ਹੋਰ ਖੇਦ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਵਿੱਚ ਪਰਮਾਰਥ ਗਯਾਤਾ, ਸਤਯ ਦੇ ਖੋਜੀ ਵਿਦਵਾਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਖੋਜੀਆਂ ਦੇ ਵੈਰੀ ਅਤੇ ਯਥਾਰਥ ਲਿਖਣ ਜਾਂ ਕਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਸਤਿਕ ਆਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਹੁਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਸੁਭਾਵਕ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਅਸੀਂ ਅਪਣੇ ਮੱਤ ਦੇ ਪੁਸਤਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮਨ ਭ੍ਰਮ ਚੱਕ੍ਰ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਨਿਰਣਾ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰਮਤਿ ਦਾ ਸੱਚਾ ਉਪਦੇਸਕ ਕਿਹੜਾ ਪੁਸਤਕ ਹੈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਵਿਚਾਰ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਈਸਾਈ, ਹਿੰਦੂ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਆਦਿਕਾਂ ਨੇ ਅੰਜੀਲ, ਵੇਦ ਅਤੇ ਕੁਰਾਨ ਆਦਿਕ ਧਰਮ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਅਪਣੇ ਮੱਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰੋਮਣੀ ਜਾਣ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵਚਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣ ਅਤੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵਚਨਾਂ ਨੂੰ ਅਪ੍ਰਮਾਣ ਮੰਨਿਆ ਹੈ। ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੀ ਸ੍ਰੀ ਮੁਖਵਾਕ ਬਾਣੀ ਦੀ ਕਸੌਟੀ ਨਾਲ ਸਭ ਸਿੱਖ ਮਤ ਦੇ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਕਰ ਕੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਤੋਂ ਵਿਰੁੱਧ ਵਚਨਾਂ ਦਾ ਤਯਾਗ ਅਤੇ ਅਨੁਕੂਲ ਵਚਨਾਂ ਦਾ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਠਿਨਾਈਆਂ ਛਿਨ ਵਿੱਚ ਮਿਟ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਗੁਰਮਤਿ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਰਸਤਾ ਲੱਭ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ।
੧. ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਤਾਲੀਮ:- “ਕੁਰਾਨ ਪਿੱਛੋਂ ਕਿਹੜੀ ਕਿਤਾਬ ਹੈ, ਜਿਸ ਉੱਪਰ ਲੋਕ ਨਿਸ਼ਚਾ ਕਰਨਗੇ? “
(ਕੁਰਾਨ, ਸੂਰਤ ੭੯, ਆਯਤ ੫੦)
“ਜੋ ਅੱਲਾ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਨੂੰ ਉਲੰਘੇਗਾ, ਉਹ ਨਿੱਤਯ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਊ। “
(ਕੁਰਾਨ, ਸੂਰਤ ੪, ਆਯਤ ੧੪)
“ਜੋ ਅੱਲਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦੇ ਹੁਕਮ ਪਰ ਚੱਲਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਾਲ ਪਰ ਅੱਲਾ ਰਹਿਮ ਕਰੇਗਾ। “
(ਕੁਰਾਨ, ਸੂਰਤ ੯, ਆਯਤ ੭੧)
੨. ਈਸਾਈ ਮਤ ਦੱਸਦਾ ਹੈ:-
“ਜੋ ਕੋਈ ਈਸਾ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਉਲੰਘਦਾ ਹੈ, ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਉਸ ਦਾ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸ ਆਵੇ ਅਤੇ ਈਸਾ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨਾਲ ਨਾ ਲਿਆਵੇ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਘਰ ਨਾ ਵੜਨ ਦਿਓ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਨਾ ਕਰੋ। “ (ਅੰਜੀਲ ਯੁਹੰਨਾ ਦੀ ਚਿੱਠੀ ੨, ਅਮਕ ੯-੧੦-੧੧)
੩. ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਉਪਦੇਸ ਦੇਂਦਾ ਹੈ:- ‘ਧਰਮ` ਜਾਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਵੇਦ ਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਹੈ। (ਮਨੁ ਅਧਿਆਇ ੨, ਸਲੋਕ ੧੩)
ਜੋ ਸਿਮ੍ਰਿਤੀਆਂ ਵੇਦ ਤੋਂ ਵਿਰੁੱਧ ਹਨ, ਓਹ ਸਭ ਨਿਸਫਲ ਅਤੇ ਨਰਕ ਫਲ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਹਨ (ਮਨੁ ਅਧਿਆਇ ੧੨, ਸਲੋਕ ੯੫) I
‘ਵੇਦ ਸਿਮ੍ਰਿਤੀ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣਾ ਵਿੱਚ ਜਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਵੇਦ ਸਭ ਤੋਂ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੈ, ਸਿਮ੍ਰਿਤੀ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਿਮ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਵਚਨ ਮੰਨਣ ਜੋਗ ਹੈ। ` (ਵਯਾਸ ਸੰਹਿਤਾ, ਅਧਿਆਇ ੧, ਸਲੋਕ ੪)
੪. ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ:-
ੳ. ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਜੀ ਭਗਤ ਰਤਨਾਵਲੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਦੇ ਹਨ:- ਕਿ ਜੋ ਵਚਨ ਅਪਣੇ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਵੇ, ਸੋਈ ਸੁਣੇ, ਸੋਈ ਪੜ੍ਹੇ। ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਬਚਨ ਨਾ ਸੁਣੇ।
ਅ. ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਆਗਯਾ ਕਰਦੇ ਹਨ:- ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਬਚਨੁ ਜੁ ਮੰਨਣਾ, ਊਰਾ ਪਰਥਾਉ (ਵਾਰ੨੭ ਪਉੜੀ ੧੭)
ੲ. ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਬਾਣੀ ਚ ਫੁਰਮਾਉਂਦੇ ਹਨ:-
ਸੋ ਛੂਟੈ ਮਹਾ ਜਾਲ ਤੇ ਜਿਸੁ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ।। (ਆਸਾ ਮ: ੫ ਪੰਨਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ੩੯੭)
ਧੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਆਈ।। ਤਿਨਿ ਸਗਲੀ ਚਿੰਤ ਮਿਟਾਈ।। (ਸੋਰਠਿ ਮ: ੫ ਪੰਨਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ੬੨੮)
ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਵਹ ਭਾਈ।। ਓਹ ਸਫਲ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਈ।। (ਸੋਰਠਿ ਮ: ੫ ਪੰਨਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ੬੨੮)
ਸ. ਸ੍ਰੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਸਵਾਮੀ ਦਾ ਵਾਕ ਹੈ:-
ਬਾਣੀ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਹੈ ਬਾਣੀ ਵਿਚਿ ਬਾਣੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰੇ।।
ਬਾਣੀ ਕਹੈ ਸੇਵਕੁ ਜਨੁ ਮਾਨੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਨਿਸਤਾਰੇ।। ੫।। (ਨਟ ਅਸਟਪਦੀ ਮ: ੪ ਪੰਨਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ੯੮੨)
ਹ. ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਤੀਜੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਮਹਾਂਵਾਕ ਹੈ:-
ਆਵਹੁ ਸਿਖ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇ ਪਿਆਰਿਹੋ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ।। ਬਾਣੀ ਤ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰੀ ਬਾਣੀਆ ਸਿਰਿ ਬਾਣੀ।।
ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਤਿਨਾ ਸਮਾਣੀ।। ਪੀਵਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਜਪਿਹੁ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ।।
ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ।। ੨੩।।
ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ।। ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ।।
ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ।। ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ।।
ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ।। ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ।। ੨੪।।
(ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੩ ਅਨਦੁ, ਪੰਨਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ੯੨੦)
ਕ. ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਸ੍ਰੀ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਆਗਯਾ ਕਰਦੇ ਹਨ:-
ਸਭਸੈ ਊਪਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੁ।। ਹੋਰ ਕਥਨੀ ਬਦਉ ਨ ਸਗਲੀ ਛਾਰੁ।। ੨।।
(ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ਪੰਨਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ੯੦੪)
ਜੇ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਚਨਾਂ ਤੇ ਪੱਕਾ ਨਿਸਚਾ ਰੱਖੀਏ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਭਰਮ ਵਿੱਚ ਪੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਪੁਸਤਕ ਦੇ ਅਪ੍ਰਮਾਣ ਵਚਨ ਪਰ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾ ਕਰੀਏ। ਜੇਕਰ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਸ੍ਵਰਗਵਾਸੀ ਗਿਆਨੀ ਭਾਗ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅੰਬਾਲੇ ਵਾਲੇ, ਸ੍ਵਰਗਵਾਸੀ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਜੀ (ਸ਼ਹੀਦ ਸਿੱਖ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਕਾਲਜ), ਸ੍ਵਰਗਵਾਸੀ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਮਹਾਨ ਵਿਦਵਾਨ ਗੁਰਬਖ਼ਸ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕਾਲ਼ਾ ਅਫਗਾਨਾ, ਵਿਸ਼ਵ ਸਿੱਖ ਬੁਲੇਟਿਨ ਦੇ ਸੰਪਾਦਿਕ ਸ੍ਰ: ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਸ਼ੇਰ ਗਿੱਲ ਯੂ. ਐਸ. ਏ. , ਸ੍ਰ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਪੋਕਸਮੈਨ, ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਜੋਸ਼, ਕੰਵਰ ਮਹਿੰਦਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਿੱਖ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਕਾਲਜ, ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਚੰਦਨ, ਗਿਆਨੀ ਜਗਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਗਿਆਨੀ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਿੱਲੀ, ਜਸਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕੰਧਾਰੀ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਕਾਲਜ ਚੌਂਤਾ, ਇੰਜ: ਜਗਤਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸ੍ਰ ਪ੍ਰਭਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਧਵਨ ਦੁਬਈ, ਸ੍ਰ: ਸਤਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸ਼ਾਰਜਾ, ਸ੍ਰ: ਰਘਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਲੈਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਬੇਅੰਤ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਭਾਈ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਭਾ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਪੂਰਣ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਦ ਅਸੀਂ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ਚ ਪ੍ਰਚਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਸਿਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਝੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਪੁਸਤਕ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਕਸਵੱਟੀ ਤੇ ਖ਼ਰੀ ਨਹੀਂ ਉਤਰਦੀ ਸਗੋਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦਾ ਘੋਰ ਅਪਮਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜਦ ਕੋਈ ਵਿਦਵਾਨ ਕਿਸੇ ਗ੍ਰੰਥ ਬਾਰੇ ਸਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪੁਜਾਰੀ ਅਤੇ ਸੰਤ ਸਾਧ ਅਥਵਾ ਕਥਿਤ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਬੜੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਪੰਥ ਚੋਂ ਛੇਕ ਦੇਣ ਦੇ ਡਰਾਵੇ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਇੱਜਤਦਾਰ ਲੋਕ ਇਸ ਮਾਫੀਆ ਗਿਰੋਹ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ ਦੜ ਵੱਟ ਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤਾ ਇਹ ਕੁਕਰਮ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਗਿਰਾਵਟ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਬੜੇ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਬਾਰੇ ਅਨੇਕਾਂ ਚਰਚੇ ਚਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਵਿਦਵਾਨ ਨੇ ਵੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਉਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ਪੰਥ ਚੋਂ ਛੇਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਸਾਡੇ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਬਾਰੇ ਠੀਕ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ। ਸਿੱਖ ਪੰਥ ਅਤੇ ਸੰਗਤਿ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਖਰ ਇਸ ਗ੍ਰੰਥ ਚ ਲਿਖਿਆ ਕੀ ਹੈ? ਜਿਸ ਦਾ ਭਾਰੀ ਵਿਰੋਧ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੰਗਤਿ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਅਪਣਾਏ ਰੁੱਖੇ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਖਰ ਕਿਉਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਲਿਖਣ ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਹੈ? ਇਹ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ਦਾ ਜਨਮ ਸਿੱਧ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜਿਸ ਗ੍ਰੰਥ ਅੱਗੇ ਪੁਜਾਰੀ ਮੱਥੇ ਟਿਕਵਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਆਪ ਸਿੱਜਦੇ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਭਾਰੀ ਰਕਮਾਂ ਬਟੋਰ ਕੇ ਅਖੰਡ ਪਾਠ, ਸਹਿਜ ਪਾਠ ਤੇ ਸੰਪਟ ਪਾਠ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਬਾਰੇ ਸਹੀ ਸਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਹਾਸਲ ਕਰੇ। ਜੇਕਰ ਵਿਚਾਰ ਦ੍ਰਿਸਟੀ ਨਾਲ ਦੇਖੀਏ ਤਾਂ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਣ ਗ੍ਰੰਥ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਲੇਖਕ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿੱਥ ਲੈਣਾ ਭਾਰੀ ਭੁੱਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਮਹਾਂ ਮੂਰਖਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਗ੍ਰੰਥ ਕਬਿ ਸੂਮ, ਕਬਿ ਸਯਾਮ, ਕਬਿ ਰਾਮ ਤੇ ਕਬਿ ਕਾਲ ਵਲੋਂ ਰਚੇ ਗਏ ਆਪੋ ਅਪਣੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਹੈ। ਆਖੀ ਜਾਂਦੀ ਸੋਧਕ ਕਮੇਟੀ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਨੇ ਗੈਰਾਂ ਨਾਲ ਗੰਢ ਤੁਪ ਕਰ ਕੇ ਯੋਜਨਾਬਧ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਵੀਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਠੱਠਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਰਲਗੱਡ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੁਟਿਲ ਚਾਲ ਨੰਗੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਕਵੀ ਸੂਮ ਦੀ ਗੱਲ ਤੋਰੀਏ ਤਾਂ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਮੁੱਢਲਾ ਕਵੀ ਹੋਣ ਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਣ ਹਾਸਿਲ ਹੈ। ਓਹ ਅਪਣੀ ਰਚਨਾ ਦਾ ਅਰੰਭ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈ:-

 

[The Khalsa Fauj]

ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ।।
ਅਥ
ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥ ਲਿਖਯਤੇ।। ਪਾਤਿਸ਼ਾਹੀ ੧੦।।
ਨੋਟ:- ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੦ ਕਵੀ ਨੇ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ਬਲਕਿ ਸੋਧ ਕਮੇਟੀ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਿੱਖ ਧਰਮ
ਦੀ ਕੱਟੜ ਦੁਸ਼ਮਣ ਸੰਸਥਾ ਨੇ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਦੋਹਰਾ।। ਨਮਸਕਾਰ ਸ੍ਰੀ ਖੜਗ ਕੋ ਕਰੌ ਸੁ ਹਿਤੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇ।।
ਪੂਰਨ ਕਰੌ ਗਿਰੰਥ ਇਹ ਤੁਮ ਮੁਹਿ ਕਰਹੁ ਸਹਾਇ।। (ਪੰਨਾ ੩੯)
ਤ੍ਰਿਭੰਗੀ ਛੰਦ।। ਸ੍ਰੀ ਕਾਲ ਜੀ ਕੀ ਉਸਤਤਿ।।
ਜਿਹ ਜਿਹ ਬਿਧ ਜਨਮਨ ਸੁਧਿ ਆਈ।। ਤਿਮ ਤਿਮ ਕਹੇ ਗ੍ਰੰਥ ਬਨਾਈ।।
ਪ੍ਰਥਮੇ ਸਤਿਜੁਗ ਜਿਹ ਬਿਧਿ ਲਹਾ।। ਪ੍ਰਥਮੇ ਦੇਬਿ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੋ ਕਹਾ।। ੧੦।।
ਪਹਿਲੇ ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਬਨਾਯੋ।। ਨਖ ਸਿਖ ਤੇ ਕ੍ਰਮ ਭਾਖ ਸੁਨਾਯੋ।।
ਛੋਰ ਕਥਾ ਤਬ ਪ੍ਰਥਮ ਸੁਨਾਈ।। ਅਬ ਚਾਹਤ ਫਿਰ ਕਰੌ ਬਡਾਈ।। ੧੧।। (ਪੰਨਾ ੭੩)
ਅਥ ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਉਕਤਿ ਬਿਲਾਸ (ਪੰਨਾ ੭੩)
ਸ੍ਵੈਯਾ।। ਦੇਹਿ ਸਿਵਾ ਬਰ ਮੋਹਿ ਇਹੈ ………………………………।। ੨੩੧।।
ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕਵਿੱਤਨ ਮੈ ਬਰਨਿਓ ਸਭ ਹੀ ਰਸ ਰੁਦ੍ਰ ਮਈ ਹੈ।।
ਏਕ ਤੇ ਏਕ ਰਸਾਲ ਭਇਓ ਨਖ ਤੇ ਸਿਖ ਲਉ ਉਪਮਾ ਸੁ ਨਈ ਹੈ।।
ਕਉਤਕ ਹੇਰ ਕਰੀ ਕਵਿ ਨੇ ਸਤਿਜੁਗ ਕੀ ਕਥਾ ਇਹ ਪੂਰੀ ਭਈ ਹੈ।।
ਜਾਹਿ ਨਮਿੱਤ ਪੜੈ ਸੁਨਿ ਹੈ ਨਰ ਸੋ ਨਿਸਚੈ ਕਰਿ ਤਾਹਿ ਦਈ ਹੈ।। ੨੩੨।।
ਦੋਹਰਾ।। ਗ੍ਰੰਥ ਸਤਿਯਸ ਕੋ ਕਰਿਓ ਜਾ ਸਮ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ।।
ਜਿਹ ਨਿਮੱਤ ਕਵਿ ਨੇ ਕਹਿਓ ਸੁ ਦੇਹ ਚੰਡਕਾ ਸੋਇ।। ੨੩੩।। (ਪੰਨਾ ੯੬)
ਕਵੀ ਸੂਮ ਅਪਣੀ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਤੇ ਮੋਹਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਾਉਂਦਾ ਹੈ:-
ਪੜੇ ਮੂੜ ਧਨੰ ਧਾਮ ਬਾਢੇ।। ਸੁਨੈ ਸੂਮ ਸੋਫੀ ਲਰੈ ਜੁੱਧ ਗਾਢੇ।।
ਜਗੈ ਰੈਣਿ ਜੋਗੀ ਜਪੈ ਜਾਪ ਯਾਕੋ।। ਧਰੈ ਪਰਮ ਜੋਗੀ ਲਹੇ ਸਿੱਧਤਾ ਕੋ।। ੮।। ੨੬੦।।
(ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕੇ ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਪੰਨਾ ੧੧੮)
ਕਵੀ ਸੂਮ ਅਪਣੀ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਦੇ ਜ਼ੌਹਰ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਅਪਣੇ ਕਵੀ ਹੋਣ ਦਾ
ਸਬੂਤ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਂਦਾ ਹੈ:-
ਸੂਰਨ ਕੇ ਲੋਮਾ ਭੇ ਖਰੇ।। ਕਾਤਰ ਨਿਰਖਿ ਧਾਮ ਰਨ ਬਰੇ।।
ਸੋਫੀ ਸੂਮ ਭਏ ਬਹੁ ਬਯਾਕੁਲ।। ਦਸੋ ਦਿਸਨ ਭਜਿ ਚਲੇ ਡਰਾਕਲ।। ੩੨੦।।
(ਚਾਰ ਸੌ ਚਾਰ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪੰਨਾ ੧੩੮੨)
ਅਤੇ ਅੰਤ ਚ ਅਪਣੇ ਦੁਆਰਾ ਰਚੇ ਗਏ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਵਿ ਬੰਦਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ:-
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੀ ਹਮ ਪਰ ਜਗਮਾਤਾ।। ਗ੍ਰੰਥ ਕਰਾ ਪੂਰਨ ਸੁਭ ਰਾਤਾ।।
ਕਿਲਬਿਖ ਸਕਲ ਦੇਹ ਕੋ ਹਰਤਾ।। ਦੁਸ਼ਟ ਦੋਖਿਯਨ ਕੋ ਛੈ ਕਰਤਾ।। ੪੦੨।।
ਸ੍ਰੀ ਅਸਿਧੁਜ ਜਬ ਭਏ ਦਯਾਲਾ।। ਪੂਰਨ ਕਰਾ ਗ੍ਰੰਥ ਤਤਕਾਲਾ।।
ਮਨ ਬਾਂਛਤ ਫਲ ਪਾਵੈ ਸੋਈ।। ਦੂਖ ਨ ਤਿਸੈ ਬਿਆਪਤ ਕੋਈ।। ੪੦੩।।
ਚੌਪਈ।। ਸੰਬਤ ਸੱਤ੍ਰਹ ਸਹਸ ਭਣਿੱਜੈ।। ਅਰਧ ਸਹਸ ਫੁਨਿ ਤੀਨਿ ਕਹਿੱਜੈ।।
ਭਾਦ੍ਰਵ ਸੁਦੀ ਅਸ਼ਟਮੀ ਰਵਿਵਾਰਾ।। ਤੀਰ ਸਤੁੱਦ੍ਰਵ ਗ੍ਰੰਥ ਸੁਧਾਰਾ।। ੪੦੪।।
(ਚਾਰ ਸੌ ਚਾਰ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪੰਨਾ ੧੩੮੮)
ਕਵੀ ਸੂਮ ਅਪਣੇ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਰਚੇ ਜਾਣ ਦਾ ਢੁਕਵਾਂ ਵੇਰਵਾ ਸੱਚੋ ਸੱਚ ਬਿਆਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬੜੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਗ੍ਰੰਥ ਮੈ 1753 ਸੰਬਤ ਨੂੰ ਭਾਦੋਂ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਚਾਨਣ ਪੱਖ ਦੀ ਅੱਠਿਓਂ ਦਿਨ ਰਵੀਵਾਰ ਨੂੰ ਸਤਿਲੁਜ ਦੇ ਕੰਢੇ ਬੈਠ ਕੇ ਲਿਖਿਆ ਪਰ ਹਯਾ ਦੇ ਅੰਨੇ ਸਾਡੇ ਪੁਜਾਰੀ ਅਤੇ ਸੰਤ ਸਾਧ ਇਸ ਨੂੰ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੦ ਲਿਖ ਲਿਖ ਕੇ ਗੁਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾਈ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਵੀ ਸੂਮ ਤੋਂ ਬਾਦ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਦੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੋਧ ਕਮੇਟੀ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਨੇ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਬੋਧ ਗ੍ਰੰਥ ਲਿਖਿਆ ਫਿਰ ਚਉਬੀਸ ਅਵਤਾਰ। ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਸਬੂਤਾਂ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਮੈਂ ਆਪ ਸਮੂਹ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ:-
ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ।। ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਜੀ ਸਹਾਇ।।
ਵਾਰ ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਜੀ ਕੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੦।। (ਪੰਨਾ ੧੧੮ ਤੋਂ ੧੨੭ ਤੱਕ)
ਅਤੇ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ।। ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਜੀ ਸਹਾਇ।।
ਅਥ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਬੋਧ ਗ੍ਰੰਥ ਲਿਖਯਤੇ।।
ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੦ (ਪੰਨਾ ੧੧੮ ਤੋਂ ੧੨੭ ਤੱਕ)
ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ।। ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੦
ਅਥ ਚਉਬੀਸ ਅਉਤਾਰ (ਪੰਨਾ ੧੫੫ ਤੋਂ ੨੫੪ ਤੱਕ)
ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੇ ਮਹਾਂ ਨਿੰਦਕਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖ ਪੰਥ ਨੂੰ ਕਮਜੋਰ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਲਈ ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ, ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਅਤੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੦ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਕਿ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਕਿ ਇਹ ਦਸਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਹੀ ਬਾਣੀ ਹੈ ਪਰ ਕਿਉਂ ਕਿ ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਭਗਾਉਤੀ ਦਾ ਪੁਜਾਰੀ ਹੈ ਉਹ ਅਪਣੀ ਹਰ ਰਚਨਾ ਚ ਉਸੇ ਦੀ ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਸੁਰੂ ਕੀਤੇ ਚਉਬੀਸ ਅਵਤਾਰ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੜਾਅ ਦਾ ਅੰਤ ਓਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈ:-
ਸੰਮਤ ਸੱਤ੍ਰਹ ਸਹਸ ਪਚਾਵਨ।। ਹਾੜਵਦੀ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਸੁਖ ਦਾਵਨ।।
ਤ੍ਵ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਕਰਿ ਗ੍ਰੰਥ ਸੁਧਾਰਾ।। ਭੂਲ ਪਰੀ ਲਹੁ ਲੇਹੁ ਸੁਧਾਰਾ।। ੮੬੦।।
ਦੋਹਰਾ।। ਨੇਤ੍ਰ ਤੁੰਗ ਕੇ ਚਰਨ ਤਰ ਸਤਦ੍ਰੱਵ ਤੀਰ ਤਰੰਗ।।
ਸ੍ਰੀ ਭਗਵਤ ਪੂਰਨ ਕੀਯੋ ਰਘੁਬਰ ਕਥਾ ਪ੍ਰਸੰਗ।। ੮੬੧।।
ਸਾਧ ਅਸਾਧ ਜਾਨੋ ਨਹੀ ਬਾਦ ਸੁਬਾਦ ਬਿਬਾਦਿ।।
ਗ੍ਰੰਥ ਸਕਲ ਪੂਰਣ ਕੀਯੋ ਭਗਵਤ ਕ੍ਰਿਪਾ ਪ੍ਰਸਾਦਿ।। ੮੬੨।। (ਪੰਨਾ ੨੫੪)
ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੰਮਤ ੧੭੫੫ ਦੇ ਹਾੜ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਹਨੇਰ ਪੱਖ ਦੀ ਏਕਮ (ਪਹਿਲੀ) ਨੂੰ ਸਤਿਲੁਜ ਦੀ ਪਹਾੜੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਬੈਠ ਕੇ ਮੈਂ ਇਸ ਸ੍ਰੀ ਭਗਵਤ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਣ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਚੰਦਰ ਦੀ ਕਥਾ ਦਾ ਵਰਨਣ ਹੈ। ਕਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਭਗਵਤ (ਭਗਾਉਤੀ) ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਹੀ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪਹਿਲੇ ਪੜਾਅ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਗ੍ਰੰਥ ਸੰਪੂਰਣ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਕਵੀ ਅਪਣੇ ਦੂਜੇ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅੱਖਰਾਂ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ:-
ਦੋਹਰਾ।। ਸੱਤ੍ਰਹ ਸੈ ਪੈਤਾਲ ਮੈ ਕੀਨੀ ਕਥਾ ਸੁਧਾਰ।।
ਚੂਕ ਹੋਇ ਜਹ ਤਹ ਸੁ ਕਬਿ ਲੀਜਹੁ ਸਕਲ ਸੁਧਾਰ।। ੭੫੫।।
ਬਿਨਤ ਕਰੋ ਦੋਊ ਜੋਰਿ ਕਰਿ ਸੁਨੋ ਜਗਤ ਕੇ ਰਾਏ।।
ਮੋ ਮਸਤਕ ਤ੍ਵੈ ਪਗ ਸਦਾ ਰਹੈ ਦਾਸ ਕੇ ਭਾਇ।। ੭੫੬।।
(ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਪੰਨਾ ੩੫੪)
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਦ ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਦੁਆਰਾ ਸੰਪੂਰਣ ਕੀਤੇ ਤੀਜੇ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਪੁਸਟੀ ਉਸ ਦੀ ਅਪਣੀ ਹੀ ਜੁਬਾਨੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ:-
ਦੋਹਰਾ।। ਸਤ੍ਰਹ ਸੈ ਚਵਤਾਲ ਮੈਂ ਸਾਵਨ ਸੁਦਿ ਬੁਧਵਾਰ।।
ਨਗਰ ਪਾਵਟਾ ਮੋ ਤੁਮੋ ਰਚਿਯੋ ਗ੍ਰੰਥ ਸੁਧਾਰ।। ੯੮੩।।
ਦੋਹਰਾ।। ਖੜਗਪਾਨ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਪੋਥੀ ਰਚੀ ਬਿਚਾਰ।।
ਭੂਲਿ ਹੋਇ ਜਹਂ ਤਹਿਂ ਸੁ ਕਬਿ ਪੜੀਅਹੁ ਸਭੈ ਸੁਧਾਰ।। ੯੮੪।।
(ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਪੰਨਾ ੩੮੬)
ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਅਪਣੇ ਚੌਥੇ ਅਤੇ ਅੰਤਿਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਸੰਪੂਰਣ ਹੋਣ ਦੀ ਪੁਸਟੀ ਕਰਦਿਆਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ:-
ਦੋਹਰਾ।। ਸੱਤ੍ਰਹ ਸੈ ਪੈਤਾਲ ਮਹਿ ਸਾਵਨ ਸੁਦਿ ਥਿਤਿ ਦੀਪ।।
ਨਗਰ ਪਾਂਵਟ ਸੁਭ ਕਰਨ ਜਮਨਾ ਬਹੈ ਸਮੀਪ।। ੨੪੯੦।।
ਦਸਮ ਕਥਾ ਭਾਗਉਤ ਕੀ ਭਾਖਾ ਕਰੀ ਬਨਾਇ।।
ਅਵਰ ਬਾਸਨਾ ਨਾਹਿ ਪ੍ਰਭ ਧਰਮ ਜੁੱਧ ਕੇ ਚਾਇ।। ੨੪੯੧।। (ਦਸਮ ਸਿਕੰਧੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪੰਨਾ ੩੮੬)
ਨੋਟ:- ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘੋਖ ਹੀ ਲਿਆ ਹੋਏਗਾ ਕਿ ਸੰਮਤ 1755 ਪਹਿਲਾਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ 1745 ਅਤੇ 1744 ਤੇ ਫਿਰ 1745 ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਸੋਧ ਕਮੇਟੀ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਸਣੇ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸੰਤਾਂ ਸਾਧਾਂ ਦੇ, ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਫਰ ਅੱਗੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਕੱਢਣਾ ਤੇ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਬੋਲਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਪੰਥ ਤੋਂ ਛੇਕਣ ਦਾ ਫਤਵਾ ਜੜ ਦੇਵਾਂਗੇ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਉਪਮਾ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਤਰਤੀਬ ਨਾਲ ਅਪਣੀ ਸ਼ਰਧਾ ਅਨੁਸਾਰ ਸਥਾਨ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਲੱਗ-ਭੱਗ 500 ਵਾਰ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਹਰ ਸੱਵਯੇ ਤੇ ਚੌਪਈ ਅਥਵਾ ਹੋਰ ਛੰਦ ਬੰਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਓਹ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਬਿ ਸਯਾਮ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਅਣਡਿੱਠਾ ਕਰ ਕੇ ਮਹਾਂ ਗੰਦੇ ਤੇ ਬੇਸ਼ਰਮ ਲੋਕ ਇਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਦੀ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਂ ਦੇ ਸੁੰਦਰ ਰੰਗ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਚ ਖੂਬ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਨੇ ਅਪਣੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਗ੍ਰੰਥ ਨਗਰ ਪਾਂਵਟਾ (ਪਾਉਂਟਾ) ਸੰਬਤ 1744 ਅਤੇ 1745 ਵਿੱਚ ਸਾਵਣ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਪੂਰਨਮਾਸੀ ਦਿਨ ਬੁੱਧਵਾਰ ਅਤੇ ਸਾਵਣ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਹੀ ਪੂਰਨਮਾਸੀ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਸੰਪੂਰਣ ਕੀਤੇ ਹਨ ਇਸ ਗੱਲ ਚ ਕੋਈ ਦਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਪਾਉਂਟਾ ਨਗਰ ਜਮਨਾ ਦੇ ਕੰਢੇ ਕੋਈ ਗ੍ਰੰਥ ਲਿਖਿਆ ਹੈ।
ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਤੋਂ ਬਾਦ ਵਾਰੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਬਿ ਰਾਮ ਦੀ। ਤ੍ਰਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਦਾ ਇਹ ਮੁਢਲਾ ਕਵੀ ਹੋਣ ਦਾ ਮਾਣ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੁਆਰਾ ਰਚੇ ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਆਪ ਜੀ ਇਸੇ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ। ਕਵੀ ਰਾਮ ਨੇ 150 ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਵਾਂ ਰੱਚ ਕੇ ਬਹੁਤਿਆਂ ਤੋਂ ਵਾਹ ਵਾਹ ਖੱਟੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਪੁਜਾਰੀ ਇਸ ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੱਸੀਂ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਸੋਧ ਕਮੇਟੀ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਨੇ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਰਚੇ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਸਮਾਂ ਤੇ ਸਥਾਨ ਲੁਕੋ ਲਿਆ ਹੈ ਫਿਰ ਵੀ ਚੋਰ ਦੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਚ ਤਿਣਕੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸਲੀ ਚੇਹਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਜਾਣ ਤੇ ਸਿੱਖ ਪੰਥ ਲਈ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ।
ਕਵੀ ਸਯਾਮ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਬਿ ਕਾਲ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਕਵੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਆਦਿ ਤੇ ਅੰਤ ਦਾ ਖੁਰਾ ਖੋਜ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੀ ਸਹਿਕਦੀ ਧੜ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਆਖਦੀ ਹੈ ਹੇ ਗੁਰਸਿੱਖੋ ਮੈਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾ ਬਣਾਓ ਮੈ ਉਸ ਜੋਗਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਤੇ ਤਰਸ ਕਰੋ ਪਰ ਮਾਫੀਆ ਗਿਰੋਹ ਉਸ ਦੀ ਸੁਣਦਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ। ਹੁਣ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਕਚੈਹਿਰੀ ਚ ਵਿਚਾਰਾ ਫਰਿਯਾਦ ਲੈ ਕੇ ਹਾਜ਼ਰ ਹੈ ਦੇਖਣਾ ਹੈ ਓਹ ਉਸ ਨੂੰ ਇਨਸਾਫ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।
ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਨੂੰ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਉਪਦੇਸ ਦੇਂਦਾ ਹੈ:-
੧. ਪਿਓ ਅਪਣੀ ਧੀ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
੨. ਮਾਂ ਅਪਣੇ ਹੀ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਯਾਰ ਨੂੰ ਪੁੱਤ ਬਣਾ ਕੇ ਹਮ ਬਿਸਤ੍ਰ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
੩. ਭੈਣ ਅਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।
੪. ਦੇਵਰ ਅਤੇ ਜੇਠ ਅਪਣੀ ਭਰਜਾਈ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
੫. ਮੁੰਡਾ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
੬. ਧੀ ਅਪਣੇ ਪਿਓ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।
੭. ਪੁੱਤ ਅਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
੮. ਭਰਾ ਅਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
੯. ਭਰਜਾਈ ਦੇਵਰ ਤੇ ਜੇਠ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।
੧੦. ਗੁਰਸਿੱਖ ਭਾਂਗ, ਹਫੀਮ, ਚਰਸ, ਤੰਮਾਕੂ, ਗਾਂਜਾ, ਸ਼ਰਾਬ ਤੇ ਪੋਸਤ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਖਾ ਪੀ ਸਕਦਾ ਹੈ।
੧੧. ਗੁਰਸਿੱਖ ਬਾਲ ਸਫ਼ਾ ਲਗਾ ਕੇ ਰੋਮਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
੧੨. ਕੁੱਠਾ ਖਾਣ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਨਾਲ ਕਬਾਬ ਖਾਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।
੧੩. ਗੁਰਸਿੱਖ ਬਾਲ ਸਫ਼ਾ ਲਗਾ ਕੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਮੁੱਛਾਂ ਸਾਫ ਕਰ ਕੇ ਔਰਤ ਦਾ ਭੇਸ ਧਾਰ ਕੇ ਪਰਾਈਆਂ ਔਰਤਾਂ ਭੋਗ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਰਹਿਤ ਮਰਯਾਦਾ ਦਾ ਭੋਗ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ:-
੧. ਪਰਾਈ ਇਸਤ੍ਰੀ ਜਾਂ ਪਰਾਏ ਮਰਦ ਦਾ ਸੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ - ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਮੂਲੋਂ ਹੀ ਨਿਕਾਰਦਾ ਹੈ।
੨. ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ – ਦੀ ਉੱਤਮ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਓਹ ਟਿੱਚਰਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਭਾਂਗ, ਹਫੀਮ, ਚਰਸ, ਤੰਮਾਕੂ, ਗਾਂਜਾ, ਸ਼ਰਾਬ ਤੇ ਪੋਸਤ ਖਾਣ ਪੀਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
੩. ਰੋਮਾਂ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ – ਬਾਲ ਸਫ਼ਾ ਲਗਾ ਕੇ ਬਾਲ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਦੁਹਾਈ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।
੪. ਕੁੱਠਾ ਨਹੀਂ ਖਾਣਾ – ਦੀ ਖੁੱਲ ਕੇ ਮੁਖ਼ਾਲਫ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੫. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੇ ਰੁਝਾਨ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੬. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿੱਤਰ ਨਾਲ ਭੱਜ ਜਾਣ ਲਈ ਵਰਗਲਾਉਂਦਾ ਹੈ।
੭. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਠੱਗੀਆਂ ਮਾਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੮. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।
੯. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਮੁੱਚੀ ਔਰਤ ਜਾਤ ਨੂੰ ਦਬਾ ਕੇ ਰੱਖਣ ਦੀ ਦੁਹਾਈ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।
੧੦. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਔਰਤ ਨੂੰ ਕੁੱਟ ਕੇ ਕਾਬੂ ਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
੧੧. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਲੁੱਟਣ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।
ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਹਰ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਉਸਾਰਦਾ ਹੈ:-
੧. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ ਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੨. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਮੂਹ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਾਵਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਦਾ ਹੈ।
੩. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਪਾਠ-ਪਰਾਣਾਂ ਅਤੇ ਸਿਮ੍ਰਤੀਆਂ ਦੇ ਪਾਠ ਪੂਜਾ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।
੪. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਤੀਰਥ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
੫. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਲ ਕਿ ਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ।
੬. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਰੱਬੀ ਹੋਂਦ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹੈ।
੭. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਕਬਰਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
੮. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਜੁਗਾਂ ਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੯. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਭੂਤਾਂ ਪ੍ਰੇਤਾਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਦਾ ਹੈ।
੧੦. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਬਲੀ ਦੇਣ ਨੂੰ ਪੁੰਨ ਸਮਝਦਾ ਹੈ।
੧੧. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਹਵਨ ਤੇ ਜੱਗ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਪੁਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੧੨. ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਰਚਨਾ ਬਾਰੇ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਤੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟੀ ਹੈ।
੧੩. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾਨ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬੜੀ ਮਹਤੱਤਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।
੧੪. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਅਪਣੀ ਔਰਤ ਬਾਮ੍ਹਣ ਨੂੰ ਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
੧੫. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਰੱਬ ਨੂੰ ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੧੬. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਨੀਵੀਆਂ ਜਾਤਾਂ ਨੂੰ ਮਖੌਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੧੭. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਸਗਨਾਂ ਅਪਸਗਨਾਂ ਦਾ ਖੂਬ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੧੮. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਜਬਰਦਸਤੀ ਖੋਹ ਕੇ ਅਪਣੇ ਘਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੧੯. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਅਵਤਾਰਾਂ ਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
੨੦. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਚ ਨਰਕ ਤੇ ਸਵਰਗ ਦੋਵੇਂ ਥਾਵਾਂ ਕਾਇਮ ਹਨ।
੨੧. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਚ ਕਾਮ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੈ।
੨੨. ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋਕ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਅਨੁਸਾਰ ਭੋਗ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਕੁੱਝ ਅਪਣੇ ਬਾਰੇ:-ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਜਨਵਰੀ 2003 ਨੂੰ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਬਾਰੇ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਮੈਗਜੀਨ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲੀ ਕਿ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਰਲਡ ਸਿੱਖ ਕੰਨਵੈਨਸ਼ਨ ਅਕਤੂਬਰ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਸ ਕੰਨਵੈਨਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰੀ ਭਰਨ ਲਈ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਚ ਦਿੱਤੇ ਫਾਰਮ ਨੂੰ ਫੋਟੋ ਸਮੇਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਫਤਰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦਿਨ ਅਣਥੱਕ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਕੇ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਬਾਰੇ ਤਕੜੀ ਸਮੱਗ੍ਰੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਲਈ। ਮੇਰੀ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਸਰਬੱਤ ਖਾਲਸਾ ਸਮੇਲਨ ਦੀ ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਅਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖਾਂ। ਮੈਂ 1960 ਤੋਂ (ਬਾਲ ਉਮਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੱਜ ਤਾਂਈ) ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਸਬਦਾਂ ਦੀ ਵਿਚਾਰ, ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਤੇ ਲੈਕਚਰ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਰਹਿ ਕੇ ਸਿੱਖ ਸਟੇਜਾਂ ਤੋਂ ਕਰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। 16 ਅਕਤੂਬਰ 2003 ਨੂੰ ਮੈਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਤਿਕਾਰ ਯੋਗ ਮੇਜਰ ਜਨਰਲ ਨਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨ ਤੇ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਅਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਲਿਖੇ ਲੇਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਏ। ਮੇਜਰ ਸਾਹਿਬ ਝੱਟ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਅਪਣੀ ਕਾਰ ਤੇ ਸ੍ਰ: ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਆਫ਼ ਸਿੱਖਇਜ਼ਮ ਦੇ ਕੋਲ ਲੈ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਕਈ ਪੁਰਾਣੇ ਮਿੱਤ੍ਰਾਂ (ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੋਸ਼, ਕੰਵਰ ਮਹਿੰਦਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਤੇ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਗਰੋਵਰ) ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਮਨ ਨੂੰ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਲਿਖੇ ਲੇਖ ਸ੍ਰ: ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਸ੍ਰ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਨੂੰ ਲਿਖੇ ਗਏ ਸਾਰ ਅਤੇ ਲੇਖ ਦਿਖਾਏ। ਸ੍ਰ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕੁੱਝ ਪੰਨੇ ਹੋਰ ਲਿਖਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਜਦ ਕਿ ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਲਿਖੇ ਗਏ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਦੇ ਸਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਮੇਰੇ ਮਿਤ੍ਰ ਗੁਰਚਰਨ ਸਿੰਘ ਗਰੋਵਰ ਨੇ ਲੇਖਾਂ ਨੂੰ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਟ੍ਰੈਕਟਾਂ ਚ ਛਾਪਣ ਲਈ ਅਪਣੀ ਇੱਛਾ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਸ੍ਰ: ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਸ੍ਰ: ਜੋਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਸਲਾਹ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਆਈ। ਮੈਂ ਸਰਬੱਤ ਖਾਲਸਾ ਸਮੇਲਨ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਆਖਿਰ ਚ ਪਰ ਸ੍ਰ: ਹਰਦੇਵ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਯੂ. ਐਸ. ਏ. ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੋਲਿਆ। ਮੈਂ ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਇਹ ਚੈਲਿੰਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਭਾਈ ਲਾਲੋ ਫਾਉਂਡੇਸ਼ਨ ਵੱਲੋਂ ਇੱਕ ਮਿਲੀਅਨ (ਦਸ ਲੱਖ) ਰੁਪਇਆ ਇਨਾਮ ਵੱਜੋਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਏਗਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਿਲੀਅਨ (ਦਸ ਲੱਖ) ਰੁਪਇਆ ਉਸ ਸੰਤ-ਸਾਧ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਏਗਾ ਜੋ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਕਸਵੱਟੀ ਤੇ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਤ ਸੰਗਤਿ ਵਿੱਚ ਸਿੱਧ ਕਰ ਦੇਵੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਦ 03-12-2003 ਨੂੰ ਮੋਹਾਲੀ ਫੇਜ 6 ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਬਣੇ ਲੰਗਰ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਇੱਕ ਇਕੱਤ੍ਰਤਾ ਹੋਈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸ੍ਰ: ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਜੋਸ਼ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸੱਦ ਲਿਆ। ਇਸ ਇਕਤ੍ਰੱਤਾ ਵਿੱਚ ਵਿਸਵ ਸਿੱਖ ਬੁਲੇਟਿਨ ਦੇ ਸੰਪਾਦਿਕ ਸ੍ਰ: ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਕੰਵਰ ਮਹਿੰਦਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਗਿਆਨੀ ਜਗਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸ੍ਰ: ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਜੋਸ਼, ਸ੍ਰ: ਉਪਕਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਫਰੀਦਾਬਾਦ, ਸ੍ਰ: ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸ੍ਰ: ਇੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਘੱਗਾ, ਸ੍ਰ: ਹਰਬੰਸ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕਾਲਰਾ, ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ ਮੁਖ ਬੁਲਾਰੇ ਅਤੇ ਖੰਡੇਧਾਰ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਭਾਈ ਮੋਹਕਮ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਸ੍ਰ: ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਜੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਪੰਥ ਦਰਦੀ ਜੁੜ ਬੈਠੇ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਾ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਹੀ ਸੀ। ਸ੍ਰ: ਇੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਘੱਗਾ ਭਾਈ ਮੋਹਕਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪਾਸੋਂ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਬਾਰੇ ਸਪੱਸਟੀ-ਕਰਣ ਮੰਗਦੇ ਰਹੇ ਕਿ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਕਥਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਚ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ? ਉਹ ਅਪਣੇ ਸੁਭਾ ਜਾਂ ਜਥੇਬੰਦੀ ਦੀ ਰਣਨੀਤੀ ਦੇ ਦਬਾਓ ਜਾਂ ਝੁਕਾਓ ਕਾਰਨ ਗੱਲ ਗੋਲ ਮੋਲ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਆਖਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਰਾਗ ਮਾਲਾ-ਚੌਪਈ-ਸਸਤ੍ਰ ਨਾਮ ਮਾਲਾ ਪੁਰਾਣ ਚੌਬੀਸ ਅਵਤਾਰ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। ਸ੍ਰ: ਗੁਰਤੇਜ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਦੱਖਲ ਦੇਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਡੀ ਕੀ ਰਾਇ ਹੈ? ਪਰਨੋਗ੍ਰਾਫੀ ਨੂੰ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਮੰਨਦੇ ਹੋ? ਇੱਥੇ ਆ ਕੇ ਭਾਈ ਮੋਹਕਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਘਬਰਾ ਗਏ ਪਰ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਓਹ ਢੁਕਵਾਂ ਉੱਤਰ ਨਾ ਦੇ ਸਕੇ। ਮੈਂ ਪੂਰੇ ਠਰੰਮੇ ਨਾਲ ਸਭ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਸੁਣਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਆਖਿਆ ਕਿ ਜੇਕਰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਕਿਸੇ ਰਚਨਾ ਨੂੰ (ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਿਖੀ ਹੈ) ਕੋਕ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਜਾਂ ਕਾਮ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਨਾਲ ਨੱਥੀ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਅੱਗੇ ਮੱਥੇ ਟੇਕੇ ਤੇ ਟਿਕਵਾਏ ਜਾਣ ਕੀ ਇਹ ਸ਼ਰਮ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੋਏਗੀ? ਸਭ ਨੇ ਮੇਰੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪ੍ਰੋੜਤਾ ਕੀਤੀ। ਮੈਂ ਫਿਰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਜਪੁ ਜੀ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਮ ਭਰਪੂਰ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਨੱਥੀ ਕਰ ਕੇ ਕਿਹਾ ਜਾਏ ਕਿ ਇਹ ਤੁਹਾਡਾ ਗ੍ਰੰਥ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਨਹੀਂ ਹੋਏਗਾ? ਫਿਰ ਸਭ ਨੇ ਹਾਂ ਚ ਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟਾਈ। ਇਕੱਤ੍ਰਤਾ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਸਭ ਵਿਦਵਾਨ ਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਓਹ ਪੇਂਡੂ ਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਅਨਪੜ੍ਹ ਨਾ ਸਮਝਣ ਬਲਕਿ ਅਪਣੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤਰੀਕੇ ਅਤੇ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਪੇਂਡੂ ਸੁਭਾਓ ਅਨਸਾਰ ਢਾਲਣ।
ਮੈਂ 23.12.2003 ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਦੁਬਈ ਪੁੱਜਾ। ਇੱਕ ਹਫਤਾ ਪਹਾੜ ਜਿੱਡੇ ਕਾਰਜ ਨੂੰ ਸਫਲ ਬਣਾਉਣ ਹਿੱਤ ਮੈਂ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ। ਮੈਂ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਸਨਮੁੱਖ ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚ ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਬੋਲਣ ਲਈ ਬਿਬੇਕ ਬੁੱਧੀ ਦੇਣੀ ਤਾਂ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੂੰ ਬੁੱਧੂ ਬਨਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਨੰਗੇ ਕਰ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਸਹੀ ਦਿਖ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਾਂ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਅਪਾਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਜਨਵਰੀ 2004 ਨੂੰ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਤ੍ਰਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰਾਂ ਦੇ ਦੁਬਾਰਾ ਤੋਂ ਸਾਰ ਲਿਖਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਸਾਰ ਲਿਖਦਿਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸਮਾਜ ਕੀ ਸੋਚੇਗਾ? ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ? ਮੇਰੇ ਅਪਣੇ ਬੱਚੇ ਕੀ ਆਖਣਗੇ ਕਿ ਪਿਓ ਨੇ ਕਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਾ ਚੁਣਿਆ ਹੈ? ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੇਰੀ ਜਾਗ੍ਹਦੀ ਜ਼ਮੀਰ ਰਾਤ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਹੁੱਜਾਂ ਮਾਰਦੀ ਕਿ ਜਸਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੇ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਛੁਪਾਏਂਗਾ ਅਤੇ ਪੰਥ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੇ ਟੋਲੇ ਚ ਰਲੇਂਗਾ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਨਿਕੰਮਾ ਮਨੁੱਖ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜੰਮਣਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਕੇ ਮੈਂ ਭੁੱਬਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਇਕੱਲਾ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋਇਆ। ਮੇਰੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਹੁਣ ਦੋ ਹੀ ਰਸਤੇ ਸਨ, ਇੱਕ ਇਹ ਕਿ ਮੈਂ ਬਾਕੀ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਵਾਂ ਤੇ ਦੂਜਾ ਗੁਰੂ ਦੇ ਹੋ ਰਹੇ ਅਤੇ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਅਪਮਾਨ ਨੂੰ ਜੱਗ ਜਾਹਿਰ ਕਰ ਦੇਵਾਂ। ਮੈਂ ਦੂਜੇ ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਚੁਣਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਦੁਬਈ ਅਪਣੇ ਨਿੱਘੇ ਮਿੱਤ੍ਰਾਂ ਤੇ ਬੜਾ ਮਾਣ ਹੈ। ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਅਵਸੱਥਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਮੇਰੇ ਮਿਤ੍ਰ ਰੂਪ ਛੋਟੇ ਵੀਰ ਸ੍ਰ: ਸਤਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸ਼ਾਰਜਾ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਹਰ ਲਿਖਤ ਨੂੰ ਕੰਪਿਯੂਟਰ ਤੇ ਪੂਰੀ ਲਗਨ ਅਤੇ ਤਨ ਦੇਹੀ ਨਾਲ ਛਾਪਣਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਰਮ ਪਿਆਰੇ ਮਿੱਤ੍ਰ ਸ੍ਰ: ਪ੍ਰਭਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਧਵਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਪੱਲ ਹੱਲਾ ਸ਼ੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਹਰ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਦਿੱਤਾ। ਸ੍ਰ: ਰਘਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਲਾਇਨ (ਯੂ. ਏ. ਈ.) ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਸਫਲ ਹੋਣ ਲਈ ਦੁਆਵਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਉੱਥੇ ਅਪਣਾ ਬਣਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਵੀ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਯੂ. ਏ. ਈ. ਦੇ ਸਮੂਹ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਰ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਸਲਾਹਿਆ ਅਤੇ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿੱਤੀ।
ਅੱਜ 22 ਅਪ੍ਰੈਲ 2004 ਦਿਨ ਵੀਰਵਾਰ ਵੈਸਾਖ ਸੁਦੀ ਨੂੰ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੜਾ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਣ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਸਮੂਹ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਅਤੇ ਸਮੂਹ ਤਖਤਾਂ ਅਥਵਾ ਤਿੰਨੋ ਯੁਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਤੇ ਇਸ ਲਿਖਤ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਸਾਨੀ ਕਰਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਪੁਸਤਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਛਪਵਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹਾਂ ਜੋ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰੋਪੜ ਸ਼ਾਹੀ ਸੜਕ ਦੇ ਕੰਢੇ ਵੱਸਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਮੁਢਲੀ ਵਿੱਦਿਆ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਬੋਲੀ ਅਤੇ ਲਿਖਤ ਬਿਲਕੁਲ ਪੇਂਡੂ ਹੈ ਜਿਸ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬੜਾ ਮਾਣ ਹੈ। ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਬੋਲੀ ਜਾਂਦੀ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਹੀ ਵਧੇਰੇ ਵਰਤਿਆ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਸਰਲ ਅਤੇ ਸਾਦੀ ਬੋਲੀ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਤਕਲੀਫ਼ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪੇਂਡੂ ਵੀਰ ਜਾਣ ਕੇ ਮੁਆਫ ਕਰ ਦੇਣਾ। ਤੁਹਾਡੇ ਵਡ ਮੁੱਲੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਉਡੀਕ ਕਰਾਂਗਾ ਜਿਹੜੇ ਵੀਰ ਮੇਰਾ ਵਿਰੋਧ ਗਿਆਨ ਦੇ ਅਦਾਰ ਤੇ ਕਰਨਗੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹੋਵਾਂਗਾ ਤੇ ਜਿਹੜੀ ਮੇਰੀ ਲਿਖਤ ਨੂੰ ਸਲਾਹੁਣਗੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵੀ ਰਿਣੀ ਹੋਵਾਂਗਾ।
ਦਾਸਨ ਦਾਸ; ਮੇਰਾ ਪਤਾ;
Jasbinder Singh Khalsa
ਜਸਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ Ludas
ਮੁਖ ਸੇਵਾਦਾਰ P. O. Box # 50237
ਭਾਈ ਲਾਲੋ ਫਾਉਂਡੇਸ਼ਨ Dubai (U. A. E.)

 

[The Khalsa Fauj]

ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ
ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਜੀ ਸਹਾਇ।।
ਅਥ ਪਖਯਾਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਲਿਖਯਤੇ
ਪਾਤਿਸ਼ਾਹੀ ੧੦।।
ਪਾਤਰ: ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਕਵੀ ਰਾਮ
ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਮੁਖ ਲੇਖਕ ਕਵੀ ਰਾਮ ਅਪਣੇ ਇਸ਼ਟ ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਦੀ ਦਿਲ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਸਤਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਭਗਉਤੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਤੂੰਹੀ ਖੜਗਧਾਰੀ ਅਤੇ ਬਾਢਵਾਰੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਤੀਰ-ਤਲਵਾਰ ਤੇ ਕਾਤੀ-ਕਟਾਰੀ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ। ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੈਂ ਹੱਲਬੀ-ਜੁਨੱਬੀ ਤੱਕਦਾ ਹਾਂ। ਜਿੱਧਰ ਭੀ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਤੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਉੱਧਰ ਹੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਖੜੀ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈਂ। ਜੋਗ ਮਾਯਾ ਅਤੇ ਬਾਕਬਾਨੀ (ਸੁਰਸਵਤੀ) ਰੂਪਾ ਤੇ ਸ੍ਰੀ ਭਵਾਨੀ ਸਭ ਤੇਰੇ ਹੀ ਤਾਂ ਰੂਪ ਹਨ। ਸੱਚ ਪੁੱਛੋ ਤਾਂ ਬਿਸ਼ਨ-ਬ੍ਰਹਮਾ ਤੇ ਰੁਦ੍ਰ ਰਾਜੇ ਵਿੱਚ ਭੀ ਤੂੰ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈਂ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਬਿਸ੍ਵਮਾਤਾ ਹੈਂ ਤੇ ਸਭ ਥਾਈਂ ਤੂੰ ਬਿਰਾਜਦੀ ਹੈਂ। ਦੇਵਤੇ ਤੇ ਦੈਂਤ ਤੇਰੇ ਹੀ ਤਾਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਤੁਰਕ ਤੇ ਹਿੰਦੂ ਭੀ ਤੂੰ ਹੀ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ। ਤੇਰਾ ਡਰਾਉਣਾ ਰੂਪ ਅਤੇ ਅੰਤਾਂ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਬਿਆਨੋ ਬਾਹਰ ਹੈ। ਅਪਣੇ ਮੁੱਖ ਤੋਂ ਚਾਰੋਂ ਬੇਦ ਤੇਰੇ ਹੀ ਤਾਂ ਉਚਾਰਣ ਕੀਤੇ ਹਨ।
(ਇਹ ਵੱਖਰੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਰਚਾਇਤਾ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਵੀ ਰਾਮ ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਨੂੰ)
ਤੇਰੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦਾ ਲੇਖਾ ਜੋਖਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਤੂੰ ਹੀ ਸੁੰਭ-ਨਿਸੁੰਭ ਦੈਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ। ਨਰਸਿੰਘ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਕੇ ਤੂੰ ਹਰਨਾਖਸ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ। ਦਾੜ੍ਹ ਦੈਂਤ ਨੂੰ ਮਾਰਨਵਾਲੀ ਭੀ ਤੂੰ ਤੇ ਰਾਮ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਲੈ ਕੇ ਹਠੀ (ਰਾਵਣ) ਮਾਰਨ ਵਾਲੀ ਭੀ ਤੂੰ। ਫਿਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਕੇ ਕੰਸ ਨੂੰ ਖਪਾਯਾ। ਤੈਨੂੰ ਲੋਕ ਜਾਲਪਾ ਤੇ ਕਾਲਕਾ ਭੀ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਚੌਦਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਹੀ ਰਾਜ ਹੈ। ਤੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈਂ ਅਤੇ ਮਾਰਨ ਵਾਲੀ ਕਾਲ ਦੀ ਰਾਤ ਲੈ ਕੇ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈਂ। ਤੈਨੂੰ ਲੋਕ ਉਗ੍ਰਾ ਅਤੇ ਅਤਿਉਗ੍ਰਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਚੌਦਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰਾਣੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਦੇ ਸਰੂਪ ਚੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਤੂੰ ਬਿਯਾਸ ਦੀ ਬਾਣੀ (ਪੁਰਾਣਾਂ) ਵਿੱਚ ਛੁੱਪੀ ਹੈਂ। ਕਦੇ ਸ਼ੇਸਨਾਗ ਦੇ ਫਣ ਤੇ ਤੂੰ ਸੇਜ ਵਿਛਾਈ ਤੇ ਕਦੇ ਸ਼ੇਰ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕੀਤੀ। ਚੰਡ ਅਤੇ ਮੁੰਡ ਦੈਂਤਾਂ ਨੂੰ ਖਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਤੇ ਰਕਤਬੀਜ ਨਾਲ ਜੁੱਧ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਭੀ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ। ਮਹਿਖਾਸੁਰ-ਧੁਮ੍ਰਾਛ-ਜਵਾਲਾਛਸ ਦੈਂਤਾਂ ਨੂੰ ਖਪਾਯਾ। ਕੌਚ-ਬਕ੍ਰਤਾਪਬਿਡਾਲਾਛ-ਚਿੱਛੁਰਾਛਸ ਤੋਂ ਰੱਖਿਆ ਕੀਤੀ। ਡੌਰੂ ਬਜਾਣ ਵਾਲੀ ਭੀ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ। ਲੋਕੀਂ ਤੈਨੂੰ ਜਯੰਤੀਮੰਗਲਾ-ਕਪਾਲਿਨ ਤੇ ਭੱਦ੍ਰਕਾਲੀ ਭੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਦੁਰਗਾ ਅਤੇ ਸਿਵ ਜੀ ਦਾ ਰੂਪ ਭੀ ਤੇਰਾ ਹੀ ਗਿਣਦੇ ਹਨ। ਹੇ ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਤੂੰ ਲਾਲ ਬਸਤ੍ਰ ਧਾਰਣ ਕਰਦੀ ਹੈਂ ਤੇ ਤੇਰੇ ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੋਪੜੀਆਂ ਦਾ ਹਾਰ ਹੈ। ਤੂੰ ਮੱਛ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਿਆ ਤੇ ਕੱਛ ਦਾ ਰੂਪ ਹੋ ਕੇ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਨੂੰ ਰਿੜਕਿਆ। ਨਿਹਕਲੰਕੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਭ ਮਲੇਛਾਂ ਦਾ ਨਾਸ ਕੀਤਾ। ਹੇ ਮਾਂ (ਸ੍ਰੀ ਭਗਾਉਤੀ) ਅਪਣਾ ਚੇਲਾ ਜਾਣ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮੇਹਰ ਕਰਨੀ ਅਤੇ ਜੋ ਮੇਰੇ ਚਿੱਤ ਵਿੱਚ ਹੈ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਣਾ।
ਕਵੀ ਰਾਮ ਅਪਣੇ ਇਸ਼ਟ ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਦੀ ਉਸਤਤ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਕਰਦਾ ਹੈ:-
ਦਿਲ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਨਤਰਿਆਂ ਹੀ ਸਿੰਧ ਨੂੰ ਤਰ ਕੇ ਪਾਰ ਕਰ ਜਾਂਵਾਂ ਪਰ ਬਿਨਾ ਨੌਕਾ (ਬੇੜੀ) ਦੇ ਕਿਵੇਂ ਤਰਿਆ ਜਾਏ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਹੀ ਨਾਂ ਧਿਆਉਂਦਾ ਹਾਂ। ਗੂੰਗਾ ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਅਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਖਟ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਿੰਗਲਾ ਪਰਬਤਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅੰਨ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਬੋਲੇ ਸੁਣਨ ਲਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤਰਬੂਜ ਤੇ ਔਰਤ ਦੇ ਗਰਭ ਦਾ ਕੋਈ ਭੇਦ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦਾ। ਜੇਕਰ ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੋ ਜਾਏ ਤਾਂ ਕੁੱਛ ਕੁੱਛ ਜੋੜ ਤੋੜ ਕੇ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਪਣੇ ਬਲ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀ ਅਨੁਸਾਰ ਜੋ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਡਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਘੱਟ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ ਜਾਣ ਤੇ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਹਾਸਾ ਹੀ ਨਾ ਉਡਾਏ। ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਤ੍ਰਿਯਾ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਰਨਣ ਕਰਨ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਸ੍ਰੀ ਭਗਉਤੀ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਨਦੀ ਸਮਾਨ ਹੈਂ ਤੇ ਲਹਿਰਾਂ ਬਣ ਬਣ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣਾ।
ਮੇਰੇ ਘਾਹ ਸਮਾਨ ਤੇ ਮੇਹਰ ਕਰਨੀ। ਹੇ ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ (ਸ੍ਰੀ ਭਗਾਉਤੀ) ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਮੇਰਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਮੇਰੀਆਂ ਭੁੱਲਾਂ ਮੁਆਫ ਕਰ ਦੇਣੀਆਂ। ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭੁੱਲਣਹਾਰ ਕਬੂਲਦਾ ਹਾਂ। ਜੋ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਛਿਨ ਮਾਤਰ ਵਿੱਚ ਧੰਨ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਭਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ।
ਦੋਹਰਾ।। ਅਨਤਰਿਯਾ ਜਯੋਂ ਸਿੰਧੁ ਕੋ ਚਹਤ ਤਰਨ ਕਰਿ ਜਾਉਂ।।
ਬਿਨੁ ਨੌਕਾ ਕੈਸੇ ਤਰੈ ਲਏ ਤਿਹਾਰੋ ਨਾਉਂ।। ੪੨।।
ਮੂਕ ਉਚਰੈ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਖਟ ਪਿੰਗ ਗਿਰਨ ਚੜਿ ਜਾਇ।।
ਅੰਧ ਲਖੈ ਬਧਰੋ ਸੁਨੈ ਜੌ ਤੁਮ ਕਰੋ ਸਹਾਇ।। ੪੩।।
ਅਰਘਗਰਭ ਨ੍ਰਿਪ ਤ੍ਰਿਯਨ ਕੋ ਭੇਦ ਨ ਪਾਯੋ ਜਾਇ।।
ਤਊ ਤਿਹਾਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਕਛੁ ਕਛੁ ਕਹੋ ਬਨਾਇ।। ੪੪।।
ਪ੍ਰਥਮ ਮਾਨਿ ਤੁਮ ਕੋ ਕਹੋ ਜਥਾ ਬੁੱਧਿ ਬਲੁ ਹੋਇ।।
ਘਟਿ ਕਬਿਤਾ ਲਖਿਕੈ ਕਬਹਿ ਹਾਸ ਨ ਕਰਿਯਹੁ ਕੋਇ।। ੪੫।।
ਪ੍ਰਥਮ ਧਯਾਇ ਸ੍ਰੀ ਭਗਵਤੀ ਬਰਨੌ ਤ੍ਰਿਯਾ ਪ੍ਰਸੰਗ।।
ਮੋ ਘਟ ਮੈ ਤੁਮ ਹਵੈ ਨਦੀ ਉਪਜਹੁ ਬਾਕ ਤਰੰਗ।। ੪੬।।
ਸਵੈਯਾ।। ਮੇਰ ਕਿਯੋ ਤ੍ਰਿਣ ਤੇ ਮੁਹਿ ਜਾਹਿ ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ ਨ ਦੂਸਰ ਤੋਸੌ।।
ਭੂਲ ਛਿਮੋ ਹਮਰੀ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਨ ਭੂਲਨਹਾਰ ਕਹੂੰ ਕੋਊ ਮੋਸੌ।।
ਸੇਵ ਕਰੈ ਤੁਮਰੀ ਤਿਨ ਕੇ ਛਿਨ ਮੈ ਧਨ ਲਾਗਤ ਧਾਮ ਭਰੋਸੋ।।
ਯਾ ਕਲਿ ਮੈ ਸਭ ਕਾਲਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕੀ ਭਾਰੀ ਭੁਜਾਨ ਕੋ ਭਾਰੀ ਭਰੋਸੋ।। ੪੭।।
ਇਤੀ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖਯਾਨੇ ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰਥਮ ਧਯਾਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ।। ੧।। ੪੮।। ਅਪਜੂੰ।।
ਕਵੀ ਰਾਮ ਦੁਆਰਾ ਸ੍ਰੀ ਭਗਾਉਤੀ ਦੀ ਉਸਤਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਇਹ ਮੰਗਲਾ ਚਰਨ ਹੈ। ਹਰ ਲੇਖਕ ਅਪਣੀ ਸਫਲਤਾ ਜਾਂ ਅਪਣੀ ਰਚਨਾਂ ਦੇ ਸੰਪੂਰਣ ਹੋ ਜਾਣ ਲਈ ਜੋਦੜੀ ਕਰਦਾ ਆਇਆ ਤੱਕੀਦਾ ਹੈ। ਕਵੀ ਰਾਮ ਦੀ ਇਸ ਰਚਨਾ ਤੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ੧੦ ਲਿਖਣਾ ਸੰਪਾਦਕ ਅਤੇ ਸੋਧ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪ੍ਰਤੀ ਉਪਜੀ ਘ੍ਰਿਣਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਜਾਹਿਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।
੧੪੬੯ ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੇ ੨੩੯ ਸਾਲ ਦਾ ਲੰਮਾ ਪੈਂਡਾ ਤਹਿ ਕਰਦਿਆਂ ੧੭੦੮ ਈਸਵੀ ਤੱਕ ਸਮੁੱਚੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਪਣੀ ਵੱਖਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਤੇ ਹੋਂਦ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕੌਮ ਦੇ ਗੁਰੂ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਆਗੂ ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਹੋਣ ਕੀ ਉਸ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਂ ਉਹ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਹੀ ਗਿਣਦੇ ਸਨ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਮੁਖਾਰ ਬਿੰਦ ਤੋਂ ਇਹ ਅਖਵਾਉਣਾ ਕਿ:-
ਤੁਹੀ ਦੇਵ ਤੂੰ ਦੈਤ ਤੈ ਜਛੁ ਉਪਾਏ।। ਤੁਹੀ ਤੁਰਕ ਹਿੰਦੂ ਜਗਤ ਮੈ ਬਨਾਏ।।
ਤੁਹੀ ਪੰਥ ਹ੍ਵੈ ਅਵਤਰੀ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟਿ ਮਾਂਹੀ।। ਤੁਹੀ ਬਕ੍ਰਤ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮ ਬਾਦੋ ਬਕਾਹੀ।। ੩।।
ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰਥਮ ਧਯਾਇ।। ੧।। (ਪੰਨਾ ੮੦੯)
ਹਾਸੋ ਹੀਣਾ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਕਿਸੇ ਭਗਉਤੀ ਜਾਂ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤੇ ਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ। ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦਾ ਰਚਣਹਾਰ ਇੱਕ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ਸਰਬ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਹਰ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਸਮੂਹ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤੇ ਰੱਬ ਦੇ ਦਰ ਦੇ ਮੰਗਦੇ ਹਨ, ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਭਗਉਤੀ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰਾਉਣਾ ਨੀਚਤਾਈ ਦੀਆਂ ਸਭ ਹੱਦ ਬੰਨੇ ਟੱਪਣ ਸਮਾਨ ਹੈ। ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੁ ਦੇ ਸਿੱਖ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਇਹ ਰਚਨਾ ਕਵੀ ਰਾਮ ਦੀ ਲਿਖੀ ਹੈ ਸਿੱਧ ਕਰਨ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਪਣੀ ਹੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ਲਿਖਿਆ ਹਥਲਾ ਬੰਦ ਪੜ੍ਹਨਾ ਲਾਹੇਬੰਦ ਰਹੇਗਾ।
ਧੂਮਰੀ ਧੂਰਿ ਭਰੇ ਧੁਮਰੇ ਤਨ ਧਾਏ ਨਿਸਾਚਰ ਲੋਹ ਕਟੀਲੇ।।
ਮੇਚਕ ਪਬਨ ਸੇ ਜਿਨਕੇ ਤਨ ਕੌਚ ਸਜੇ ਮਦਮੱਤ ਜਟੀਲੇ।।
ਰਾਮ ਭਨੈ ਅਤਿਹੀ ਰਿਸਿ ਸੋ ਜਗ ਨਾਇਕ ਸੌ ਰਨ ਠਾਟ ਠਟੀਲੇ।।
ਤੇ ਝਟਦੈ ਪਟਕੇ ਛਿਤ ਪੈ ਰਨ ਰੌਰ ਪਰੇ ਰਨ ਸਿੰਘ ਰਜੀਲੇ।। ੨੨।। ਚੰਡੀ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰਥਮ ਧਯਾਇ।। ੧।। (ਪੰਨਾ ੮੧੧)
ਆਓ ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ ਮੰਦ ਕਰਮੀਆਂ ਦੇ ਮੰਦੇ ਕਰਮ ਅਤੇ ਮੰਦੀ ਸੋਚ ਜਿਸ ਅਧੀਨ ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਅਤਿ ਗੰਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਰਤ ਕੇ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਕਵੀ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੇ ਕੁੱਝ ਖਾਸ ਸ਼ਬਦ: ਹੋ ਮਾਰਿ ਕਟਾਰੀ ਮਰਿਹੋਂ ਘਰੀ ਨ ਜੀਵ ਹੋਂ।। ੪।।
ਨਗਰੀ ਚਿਤ੍ਰਵਤੀ
ਪਾਤਰ: ਚਿੱਤ੍ਰ ਸਿੰਘ (ਨ੍ਰਿਪ), ਚਿਤ੍ਰ ਮਤੀ (ਸੁਤਾ), ਹਨਿਵਤਿ ਸਿੰਘ, ਦਿਜਬਰ (ਬ੍ਰਾਹਮਣ), ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਅਤੇ ਸਹਸ (੧੦੦) ਸਖੀ ਦਿਜਬਰ (ਬ੍ਰਾਹਮਣ)
ਚਿਤ੍ਰਵਤੀ ਨਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜਾ ਚਿੱਤ੍ਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਬਹੁਤ ਧੰਨ-ਰਥ-ਹਾਥੀ ਤੇ ਬਾਜ ਸਨ। ਓਹਦਾ ਰੂਪ ਤੱਕ ਕੇ ਸੁਰੀ-ਅਸੁਰੀ ਤੇ ਕਿੰਨ੍ਰਨੀ ਅਪਣਾ ਮਨ ਡੋਲਦੀਆਂ ਸਨ। ਇੱਕ ਇੰਦਰਲੋਕ ਦੀ ਅਪਸਰਾ ਓਹ ਤੇ ਮਰ ਮਿਟੀ। ਬਣਾਈ ਸਕੀਮ-ਭੇਜੀ ਦੂਤਿਕਾ-ਕੀਤਾ ਰਾਜਾ ਰਾਜੀ-ਹੋਈ ਸ਼ਾਦੀ-ਜੰਮਿਆ ਪੁੱਤਇਸ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਤੱਕ ਕੇ ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਤੇ ਕਾਮਦੇਵ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਉਪਜੀ ਈਰਖਾ।
ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਅਪਸਰਾ ਨਾਲ ਰਾਜੇ ਨੇ ਮਨਮਰਜੀ ਦੇ ਕੀਤੇ ਭੋਗ ਤੇ ਆਖਰ ਇਹ ਵਿਚਾਰੀ ਜਾ ਪੁੱਜੀ ਇੰਦ੍ਰਲੋਕ। ਬਿਨਾ ਔਰਤ ਦੇ ਰਾਜਾ ਹੋਇਆ ਵਿਆਕੁਲ-ਸੱਦੇ ਮੰਤ੍ਰੀ-ਬਣਾਈ ਤਸਵੀਰ ਤੇ ਲੱਗੇ ਹੋਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਭਾਲਣ ਤੇ ਆਖਰ ਇੱਕ ਕੰਨਿਆ ਜਾ ਲੱਭੀ ਓੜਛੇ (ਉੜੀਸਾ) ਦੇਸ ਵਿੱਚ। ਰਾਜੇ ਬੁਲਾਏ ਮੰਤ੍ਰੀ-ਲੁਟਾਇਆ ਧਨ-ਕੀਤੀ ਇੱਕਠੀ ਸੈਨਾ-ਧਾਰੇ ਸਾਸਤ੍ਰ-ਭੱਜਿਆ ਉੜੀਸਾ ਨੂੰ-ਬਹੁਤੀ ਸੈਨਾ ਨਾਲ ਹਨਿਵਤ ਸਿੰਘ (ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪੁੱਤ ਹੈ ਜਾਂ ਸੈਨਾ ਪਤੀ) ਕੀਤਾ ਅੱਗੇ ਤੇ ਆਪ ਰਿਹਾ ਪਿੱਛੇ (ਸ਼ਾਇਦ ਡਰਪੋਕ ਹੋਏ) ਮਾਰਿਆ ਓੜਛਾ (ਉੜੀਸਾ) ਦਾ ਰਾਜਾ ਤੇ ਕੀਤੀ ਓਸ ਦੀ ਧੀ ਕਾਬੂ। ਪੜ੍ਹਨੇ ਪਾਇਆ ਦਿਜਬਰ (ਬ੍ਰਾਮ੍ਹਣ) ਕੋਲ ਤੇ ਨਾਲ ਭੇਜਿਆ ਪੁੱਤ। ਜੁਆਨ ਕੁੜੀ ਰਾਜੇ ਦੇ ਪੁੱਤ ਤੇ ਹੋਈ ਮੋਹਿਤ ਕਹਿੰਦੀ:-
ਦੋਹਰਾ।। ਅਤਿ ਅਨੂਪ ਸੁੰਦਰ ਸਰਸ ਮਨੋ ਮੈਨ ਕੇ ਐਨ।।
ਮੋ ਮਨ ਕੋ ਮੋਹਤ ਸਦਾ ਮਿੱਤ੍ਰ ਤਿਹਾਰੇ ਨੈਨ।। ੨੪।। (ਦੁਤਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪੰਨਾ ੮੧੫)
ਸਵੈਯਾ।। ਬਾਨ ਬਧੀ ਬਿਰਹਾ ਕੇ ਬਲਾਇ ਯੋ ਰੀਝਿ ਰਹੀ ਲਖਿ ਰੂਪ ਤਿਹਾਰੋ।।
ਭੋਗ ਕਰੋ ਮੋਹਿ ਸਾਥ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਭੁਪਤਿ ਕੋ ਨਹਿ ਤ੍ਰਾਸ ਬਿਚਾਰੋ।।
ਸੋ ਨ ਕਰੈ ਕਛੁ ਚਾਰੁ ਚਿਤੈਬੇ ਕੋ ਖਾਇ ਗਿਰੀ ਮਨ ਮੈਨ ਤਵਾਰੋ।।
ਕੋਟਿ ਉਪਾਇ ਰਹੀ ਕੈ ਦਯਾ ਕੀ ਸੋ ਕੈਸੇ ਹੂੰ ਭੀਜਤ ਭਯੋ ਨ ਅਠਯਾਰੋ।। ੨੫।।
(ਦੁਤਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪੰਨਾ ੮੧੫)
ਦੋਹਰਾ।। ਚਿਤ ਚੇਟਕ ਸੋ ਚੁਭਿ ਗਯੋ ਚਮਕਿ ਚਕ੍ਰਿਤ ਭਯੋ ਅੰਗ।।
ਚੋਰਿ ਚਤੁਰ ਚਿਤ ਲੈ ਗਯੋ ਚਪਲ ਚਖਨ ਕੇ ਸੰਗ।। ੨੬।।
ਹੇਰ ਰੂਪ ਤੁਹਿ ਬਸਿ ਭਈ ਗਹੋਂ ਕਵਨ ਕੀ ਓਟ।।
ਮਛਰੀ ਜਯੋਂ ਤਰਫੈ ਪਰੀ ਚੁਭੀ ਚਖਨ ਕੀ ਚੋਟ।। ੨੭।। (ਦੁਤਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪੰਨਾ ੮੧੫)
ਰਾਜੇ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਠੁਕਰਾਇਆ ਹੁਸਨ। ਹੁਸਨ ਖਾਧੀ ਈਰਖਾ-ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ ਰਾਜੇ ਪਾਸ-ਕੀਤੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ-ਅਪਣੇ ਹੀ ਨਹੂੰਆਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਅਪਣਾ ਹੀ ਚੇਹਰਾ ਜਖ਼ਮੀ। ਰਾਜੇ ਤੱਕਿਆ-ਖਾਧਾ ਗੁੱਸਾਦੌੜਿਆ ਅਪਣੇ ਹੀ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਪਰ ਸਿਆਣੇ ਮੰਤ੍ਰੀਆਂ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰ ਦਾ ਭੇਦ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ:-
ਚੌਪਈ।। ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਕ੍ਰੁੱਧਿਤ ਨ੍ਰਿਪ ਭਯੋ।। ਮਾਰਨ ਹੇਤ ਸੁਤਹਿ ਲੈ ਗਯੋ।। ਮੰਤ੍ਰਿਨ ਆਨਿ ਰਾਵ ਸਮੁਝਾਯੋ।। ਤ੍ਰਿਯ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਪਾਯੋ।। ੩੦।। (ਦੁਤਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪੰਨਾ ੮੧੫)
ਨੋਟ:- ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸਾਡੇ ਧਰਮ ਦੇ ਰਖਵਾਲੇ ਕਿਸ ਮਜਬੂਰੀ ਵੱਸ ਅਜਿਹੇ ਊਲ ਜਲੂਲ ਨੂੰ ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਅਖਵਾਉਂਦੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਜੋ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨੀਯਤ ਖਰੀ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦੀ। ਜਦ ਅਜਿਹਾ ਗੰਦਾ ਲਿਟਰੇਚਰ ਗੁਰਸਿੱਖ ਜਾਂ ਧੀ ਪੜ੍ਹੇਗੀ ਓਹਦਾ ਆਚਰਣ ਕਿਸ ਪੱਧਰ ਦਾ ਹੋਏਗਾ ਕੋਈ ਲੁਕਿਆ ਛੁਪਿਆ ਨਹੀਂ। ਧਰਮ ਦੇ ਦੋਖੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਸੰਭਵ ਕੋਸ਼ਿਸ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਗਿਆਨ ਤੋਂ ਗੁਰਸਿੱਖ ਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ ਗੁਮਰਾਹ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਸਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਗੰਧਲਾ ਕੀਤਾ ਜਾਏ। ਹਰ ਗੁਰਸਿੱਖ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਪਹਿਚਾਣਦਿਆਂ ਖਬਰਦਾਰ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

 

[The Khalsa Fauj]

ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਤੇ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੀ ਉਤਪਤੀ​

ਮਨਮੀਤ ਸਿੰਘ​

ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਪਸਾਰਾ ਵੱਧਣ ਦੇ ਨਾਲ ਮਨੁਖ ਦੀ ਧਰਮ ਵਲੋਂ ਰੁਚੀ ਘਟਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਕਾਰਣ ਭੀ ਬੜਾ ਮਜੇਦਾਰ ਅਤੇ ਰੌਚਕ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁਖ ਧਰਮ ਨੂੰ ਭੀ ਸਾਇੰਸ ੳਤੇ ਪਰਖਣਾ ਚਾਹ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੇ ਪੂਰੇ ਤੌਰ ਤੇ ਠੀਕ ਭੀ ਭਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਜ ਸਾਇੰਸ ਨੇ ਦੁਨਿਆਂ ਦੇ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਝੰਡਾ ਝੁਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਦੁਸਰੇ ਪਾਸੇ ਧਰਮ ਨੇ ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਨੁਖ ਨਾਲ ਸੰਬਧਤ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਆਧਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਸਾਇੰਸ ਦਾ ਹਰ ਸਿਧਾਂਤ ਭੋਤਿਕਤਾ ਅਤੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੋਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਧਰਮ ਹਜਾਰਾਂ ਸਾਲ ਤੌ ਚਲੀ ਆ ਰਹੀਆਂ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਇੰਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸਿਧਾਂਤ ਪਰਤਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿੱਸਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਤੀਜਾ ਕੱਢਣ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਐਸਾ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾ ਸਚ ਹੋਣ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾਤਰ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਮਨੋ ਕਲਪਤ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਹੋਂ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਸਦੇ ਕਰਕੇ ਮਨੁਖ ਜਦ ਧਰਮ ਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦੇ ਪਰਖਣ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਕਥਾ ਕਹਾਣਿਆ ਅਤੇ ਮਨਤਾਵਾਂ ਝੂਠੀਆਂ ਅਤੇ ਅਸੰਭਵ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਪੈਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਸਦੇ ਕਰਕੇ ਮਨੁਖ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੋਰਾਹੇ ਵਾਲੀ ਅਵਸਥਾ ਆ ਬਣਦੀ ਹੈ ਕਿ ੳਹ ਧਰਮ ਨੂੰ ਮੰਨੇ ਜਾਂ ਸਾਇੰਸ ਨੂੰ। ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਉਹ ਹਜਾਰਾਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋ ਚਲੇ ਆ ਰਹੇ ਧਰਮ ਤੋਂ ਵੀ ਇਨਕਾਰੀ ਨਹੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ੳਹ ਸਾਇੰਸ ਦੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਸੋ ਮਨੁਖ ਲਈ ਧਰਮ ਅਤੇ ਸਾਇੰਸ ਤੇ ਨਿਸ਼ਚਾ ਕਰਣਾ ਓਖਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਮਨੁਖ ਸਾਇੰਸ ਦੇ ਫਾਇਦਿਆਂ ਕਰਕੇ ਸਾਇੰਸ ੳਤੇ ਤੇ ਪੂਰਾ ਯਕੀਨ ਰਖਦਾ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਧਰਮ ਵਲੋਂ ਅਣਜਾਣ ਜਿਹਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਰਮਕਾਂਡੀ ਧਰਮੀ ਮਨੁਖ ਬਣਾਦਾਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰਣ ਲਈ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਈਆਂ ਦੇ ਧਾਰਮਕ ਗ੍ਰੰਥ ਮੁਤਾਬਿਕ ਸੱਤ ਧਰਤੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਵਧੀਕ ਨਹੀ ਹਨ। ਇਹ ਗੱਲ ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਲਈ ਕੁਰਾਨ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਉਤੇ ਨਿਸ਼ਚਾ ਰਖਣ ਵਾਲੇ ਹਰ ਇੱਕ ਸੱਚੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਲਈ ਪੱਕੀ ਤੇ ਯਕੀਨ ਜੋਗ ਹੈ। ਪਰ ਜੋ ਮਨੁਖ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੇਵਲ ਸੋਰਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨੌ ਧਰਤੀਆਂ ਤੌ ਵੱਧ ਹਨ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਰਾਨ ਸ਼ਰੀਫ ਦੀ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਅਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਏਗਾ। ਜੋ ੳਸਨੂੰ ਕੁਰਾਨ ਸ਼ਰੀਫ ੳਤੇ ਪੂਰਣ ਨਿਸ਼ਚਾ ਹੋਣ ਨਹੀ ਦੇਵੇਗਾ ਤੇ ੳਸਦਾ ਇਹ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੀ ੳਸਨੂੰ ਕਰਮਕਾਂਡੀ ਮਨੁਖ ਬਣਾ ਦੇਵੇਗਾ। ਕਰਮਕਾਂਡੀ ਬਨਣ ਤੇ ੳਸਦੇ ਸਾਰੇ ਆਤਮਕ ਬੱਲ ਦੇ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵਧੀਕ ਸਮਾਂ ਨਹੀ ਲਗੇਗਾ। ਇਹ ਹੀ ਗੱਲ ਪੋਰਾਣਿਕ ਕਥਾਵਾਂ ਨਾਲ ਭੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਮਾਰਡਨ ੳੜਨ ਖਟੋਲੇ ਬੋਇੰਗ ਨੂੰ ਬਨਾੳਣ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਸਾਇੰਸਦਾਨ ਭੇਟ ਚਣ ਗਏ ਤੇ ੳਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰੀਬ 100 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਅਥਾਹ ਮਿਨਹਤ ਬਾਦ ਹੀ ਮਨੁਖ ਧਰਤੀ ਤੌ ਉਡ ਸਕਿਆ। ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ੳਡਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਐਸੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਗੱਲਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਸਾਇੰਸ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਤਰਕਾਂ ਉਤੇ ਖਰੀਆਂ ਨਹੀ ਉਤਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੋ ਕਿਸੀ ਭੀ ਮਨੁਖ ਲਈ ਧਰਮ ਪ੍ਰਤੀ ਅਸ਼ਰਧਾ ਪੈਦਾ ਕਰਣ ਲਈ ਕਾਫੀ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਅੱਜ ਮਨੁਖ ਧਰਮ ਤੋਂ ਅਵੇਸਲਾ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਵਲੋਂ ਬਣਾਏ ਨਿਤ ਨਵੇਂ ਹਲਕੇ ਅਤੇ ਕੋਝੇ ਦਰਸ਼ਨ ੳਤੇ ਨਿਸ਼ਚਾ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਹੈ। ਇਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸਾਈ ਮਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਿਸਾਲ ਬੜੀ ਕਾਰਗਰ ਹੋਵੇਗੀ। ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਸੀ, ਜਦ ਬਾਈਬਲ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਧਰਤੀ ਚੱਪਟੀ ਹੈ ਤੇ ਗੇਲਿਲਓ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਸਾਇੰਸ ਦਾਨ ਹੈ ਨੇ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਕਿ ਧਰਤੀ ਗੋਲ ਹੈ। ਗੇਲਿਲਓ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਬੜੀ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਇਸਾਈ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਗੋਲਿਲਓ ਨੂੰ ਕਹਿਆ ਕਿ ਬਾਈਬਲ ਮੁਤਾਬਿਕ ਤੇ ਧਰਤੀ ਗੋਲ ਤੇ ਇਸ ਲਈ ਧਰਤੀ ਗੋਲ ਹੀ ਹੈ। ਤੇਰੀ ਖੋਜ ਸਹੀ ਨਹੀ ਹੈ ਤੇ ਤੂੰ ਵੀ ਬਾਈਬਲ ਨਾਲ ਹੀ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਜਾਂ ਨਹੀ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਮੋਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਲੇਕਿਨ ਗੇਲਿਲਓ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਖੋਜ ਮੁਤਾਬਿਕ ਅਟਲ ਰਿਹਾਂ। ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਈਸਾਈ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਸ ਖੋਜ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਬਾਬਤ ਪੂਰਾ ਅੰਦਾਜਾ ਸੀ। ਜੇ ਗੇਲਿਲਉ ਦੀ ਇਹ ਖੋਜ ਸਹੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਈਸਾਈ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਬਾਈਬਲ ਪ੍ਰਤੀ ਨਿਸਚਾ ਡਗਮਗਾ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਈਸਾਈ ਮਤ ਪਤ੍ਰੀ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੰਕਾ ਪੈ ਜਾਵੇਗੀ ਜੋ ਈਸਾਈ ਮਤ ਲਈ ਵੱਡਾ ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਵੇਗੀ। ਸੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੇਲਿਲਓ ਨੂੰ ਮੋਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਕੇ ਈਸਾਈਮਤ ਦਾ ਸਿਰ ਉਚਾ ਰਖਿਆ ਤੇ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਬਾਦ ਬਾਈਬਲ ਨੂੰ ਹੀ ਸੋਧ ਲਿਆ। ਅੱਜ ਸਾਇੰਸ ਭੀ ਇਹ ਮਨੰਦੀ ਹੈ ਕੀ ਧਰਤੀ ਗੋਲ ਹੈ ਤੇ ਬਾਈਬਲ ਵੀ। ਅੱਜ ਠੀਕ ਏਹੋ ਜਿਹੇ ਹਾਲਾਤ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਨੇ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਕੋਮ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਲ ਆਮ ਸੰਗਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਵੱਡਾ ਮਤਭੇਦ ਹੈ ਕਿ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗੁਰੂ ਗੇਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕ੍ਰਿਤ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀ। ਲੇਕਿਨ ਸਿੱਖ ਕੋਮ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਵਲੋਂ ਪਿਛਲੇ 280 ਸਾਲਾਂ ਤੋ ਨਿਰਣਾ ਦੇਣਾ ਤਾਂ ਦੂਰ ਹੋਇਆ, ਪੰਥਕ ਪਧਰ ਦੇ ਕੋਈ ਵਡਾ ਭਾਰੀ ਵਿਚਾਰ ਤਕ ਬੀ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਇਸ ਮਤਭੇਦ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਿੱਦਾਂ ਕੂੰ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਜੇ ਪੰਥਕ ਆਗੂ ਗਰਬਾਣੀ ਨੂੰ ਅਧਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਮਤਭੇਦ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਮਸਲਾ ਹਲ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੀ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿੱਚ ਐਸੀ ਧਾਰਮਿਕ ਰਚਨਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਸਾਇੰਸ ਅਤੇ ੳਸਦੇ ਗੁਝੇ ਭੇਦਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਅਗੇ ਹੈ। ੳਨ੍ਹਾਂ ਵਲੋਂ ਕੇਵਲ ਤੇ ਕੇਵਲ ਆਪਣੀਆਂ ਜਥੇਦਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ੳਪਰਾਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ੳਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਆਗੂਆਂ ਵਾਲੀ ਸੂਝਬੂਝ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਨਹੀ ਦੇਖ ਸਕਦੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਧੜੇ ਬਣਾਏ ਰਖੇ ਹੋਏ ਨੇ। ਇਹ ਧੜੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਖੌਤੀ ਜਥੇਦਾਰਾਂ ਦੀ ਹਉਮੈ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਜੀ ਸਵਰਥਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਯਾਦ ਰਹੇ ਜੇ ਸਾਡਾ ਤਾਰੀਕਾ ਇਹ ਹੀ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਨਾ ਤੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪੰਥ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਸ ਪੰਥ ਦੀਆਂ ਜੱਥੇਦਾਰੀਆਂ। ਜੇ ਬਚੇਗਾ ਤੇ ਬਸ ਓਹ ਪਛਤਾਵਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਵਲੋਂ ਬਖਸ਼ੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨਵੇਕਲੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਗੋਭਾ ਕਰਕੇ ੳਜਾੜ ਲਿਆ ਹੈ। ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਤਭੇਦਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝ ਕੇ ਗੁਰਮਤਿ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਤੋ ਭੀ ਸਖਣੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਜਿਸਦੇ ਸਦਕਾ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਸਾਡੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੂਜੇ ਆਪਣਾ ਠੱਪਾ ਲਾ ਕੇ ਹੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇਂ ਤੇ ਅਸੀਂ ਕੇਵਲ ਗੂੰਗੇ ਬਣ ਕੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਾਂਗੂ ਹੀ ਇਹ ਤਮਾਸ਼ਾ ਵੇਖਦੇ ਰਵਾਗੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਭਲਾ ਤੇ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ ਸਗੋਂ ਗਵਾਂਢੀ ਹੀ ਸਾਡਾ ਮਾਲ ਚੌਰੀ ਕਰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਭਰੀ ਗਏ।
ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਬਾਰੇ ਅਧਿਆਇ ਦੋ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਰਣਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਕਿ ਵਿਚਾਰਨ ਤੇ ਇਉਂ ਭਾਸਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇ ਇਹ ਹਿੰਦੂਵਾਦੀ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਿਸੀ ਭੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੁ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨਾਲ ਮੇਲ ਨਹੀ ਖਾਂਦੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਹ ਸਾਇੰਸ ਦੇ ਤਰਕਾਂ ਉਤੇ ਖਰੀ ਉਤਰਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਸੀ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਭੀ ਹੈ। ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਕਿਸੀ ਭੀ ਸਧਾਰਨ ਵਿਚਾਰਵਾਨ ਲਈ ਦੁਬਿਧਾ ਬਣ ਜਾਣਾ ਕੋਈ ਔਖਾ ਨਹੀਂ। ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਦੇ ਛੰਤ 10 ਤੋਂ 13 (ਆਧਿਆਇ 2) ਵਿੱਚ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਬਾਰੇ ਦੋ ਵੱਖ ਵੱਖ ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਛੰਦ 10 ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀ ਦੋ ਸਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਲ ਵਲੋਂ ਉਅੰਕਾਰ ਨੂੰ ਰਚ ਕੇ ਉਸ ਪਾਸੋ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।

ਪ੍ਰਿਥਮ ਕਾਲ ਜਬ ਕਰਾ ਪਸਾਰਾ ॥
ੳਅੰਕਾਰ ਤੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਰਾ ॥​

ੳਅੰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕਰਵਾਉਣ ਮਗਰੋਂ ਇਹ ਰਾਜੇ ਹੋਏ

ਕਾਲ ਸੈਣ ਪ੍ਰਥਮੈ ਭਾਇਓ ਭੂਪਾ ॥
ਅਧਿਕ ਅਤੁਲ ਬਲਿ ਰੂਪ ਅਨੂਪਾ ॥ 10 ॥

ਕਾਲਕੇਤ ਦੂਸਰ ਭੂਅ ਭਇਓ ॥
ਕ੍ਰੂਰਬਰਸ ਤੀਸਰ ਜਗ ਭਯੋ ॥
ਕਾਲਧੁਜ ਚਤੁਰਥ ਨ੍ਰਿਪ ਸੋਹੈ ॥
ਜਿਹ ਤੇ ਭਥੋ ਜਗਤ ਸਭ ਕੋ ਹੈ ॥11 ॥​

ੳਅੰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਥਾਪਣ ਦੇ ਬਾਦ ਚਾਰ ਰਾਜੇ ਹੋਏ - 1 ਕਾਲ ਸੈਣ ਜੋ ਕਿ ਬੜਾ ਬਲੀ ਹੋਇਆ ਉਸਦੇ ਮਗਰੋਂ ਕਾਲਕੇਤ ਦੂਜਾ ਤੇ ਕ੍ਰੂਰਬਰਸ ਤੀਜਾ ਰਾਜਾ ਹੋਇਆ। ਚੋਥਾ ਰਾਜਾ ਕਾਲਧੁਜ ਹੋਇਆ ਤੇ ਜਿਸ ਤੋਂ ਅੰਗੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਹੋਈ। 12 ਵੇਂ ਛੰਦ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਕਾਲਧੁਜ ਦੀ ਹੀ ਸਿਫਤ ਕੀਤੀ ਗਈ

ਸਹਸ੍ਰ ਗਛ ਜਾ ਕੋ ਸੁਭ ਸੋਹੈ ॥
ਸਹਸ ਪਾਦ ਜਾ ਕੇ ਤਨਿ ਮੋਹੈ ॥
ਸੇਖ ਨਾਗ ਪਰ ਸੋਇਬੋ ਕਰੈ ॥
ਜਗ ਤਿਹ ਸੇਖ ਸਾਇ ਉਚਰੈ ॥ 12 ॥​

ਇਸ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਹੀ ਛੰਦ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਕਾਲਧੁਜ ਵਲੋਂ ਰਚੀ ਗਈ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਦੀ ਘਟਨਾ ਦਾ ਵ੍ਰਤਾਂਤ ਦਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕੰਨ ਦੇ ਮੈਲ ਨਾਲ ਕਾਲਧੁਜ ਨੇ ਮਧੁ ਅਤੇ ਕੀਟਭ ਰਾਖਸ਼ ਬਣਾਏ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਕੰਨ ਦਾ ਮੈਲ ਕਢਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਹੋਈ।
ਇਸ ਤਰ੍ਰਾਂ ਨਾਲ ਪੰਜ ਛੰਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਬਾਰੇ ਦੋ ਅਲਗ ਅਲਗ ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਹੀ ਇਸ ਰਚਨਾ ਪ੍ਰਤੀ ਸੰਦੇਹ ਨੂੰ ਵਧਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਭਾਸਾਂ ਦੇ ਲਗਭਗ 300 ਸਾਲ ਦੇ ਲਮੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਮਹਾਪੁਰਖਾਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਨਹੀ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਆਇਆ ਹੈ? ਇਥੇਂ ਗੱਲ ਕੇਵਲ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੀ, ਵਿਸ਼ਾ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਬਾਰੇ ਜੋ ਵਿਚਾਰ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਦੀ ਹੈ ਉਹ ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਤੇ ਅੱਜ ਦੀ ਮਾਰਡਨ ਸਾਇੰਸ ਜੋ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਦੇ ਨਾਲ ਭੀ ਮੇਲ ਨਹੀ ਖਾਂਦੀ।
ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਸੰਨ 1965 ਵਿੱਚ ਡਾਂ ਐਲਨ ਸੈਂਡੇਜ (ਜੋ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸਾਇੰਸਦਾਨ ਸੀ) ਨੇ ਪਲਸੇਟਿੰਗ ਯੂਨੀਵਰਸ ਥਿਊਰੀ (ਗਤੀਸ਼ੀਲ ਸਿਧਾਂਤ) ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ। ਜਿਸ ਮੁਤਾਬਿਕ “ਲਗਭਗ ਹਰ 41 ਅਰਬ ਸਾਲ ਦੇ ਵਕਫੇ ਪਿਛੋ ਸਾਡਾ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਇੱਕ ਵਡੇ ਵਿਸਫੋਟ ਵਜੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਤਦ ਤੋਂ ਹੀ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਲਗਾਤਾਰ ਫੈਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਗਲੇ 29 ਅਰਬ ਸਾਲਾਂ ਤਕ ਇਸ ਦੇ ਫੈਲਣ ਦਾ ਅੰਦਾਜਾ ਹੈ। ਤਦ ਇਹ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਗੁਰੂਤਾ ਖਿੱਚ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ ਫੈਲਣ ਤੋਂ ਰੁਕ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ ਸੁੰਗੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਵੇਂ ਹੀ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਤੋਂ ਬਾਦ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਸਾਇੰਸਦਾਨਾਂ ਵਲੋਂ ਦਿਤੇ ਸਿਧਾਂਤ ਪ੍ਰਕਰਤੀਵਾਦ (Naturalistic theory) ਮੁਤਾਬਿਕ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰੋੜਾਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤਕ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਭੋਤਕ ਅਤੇ ਰਸਾਯਨਿਕ ਪ੍ਰਕਿਰਆਵਾਂ (Physico - Chemical Proccess) ਕਰਕੇ ਹੈ। ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ A.I. oparin ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ The origin oflife ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਮੁਤਾਬਿਕ ਇਹ ਧਾਰਣਾਂ ਪ੍ਰਗਟਾਈ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੀਵਨ ਵਿਕਾਸ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਧਰਤੀ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਇਆ।
ਇੱਥੇ ਦਿਤੇ ਸਾਇੰਸ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਮੇਲ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ ਤੇ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੜਾ ਭਾਰੀ ਅੰਤਰ ਹੈ। ਸਾਇੰਸ ਮੁਤਾਬਿਕ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਵਿਸਫੋਟ ਦੇ ਹੋਣ ਤੇ ਧਰਤੀ ਬਣੀ ਤੇ ਉਸੀ ਵਿਸਫੋਟ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਧਰਤੀ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਆਈ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅਰੰਭ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਹੋਇਆ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਮੁਤਾਬਿਕ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲ ਤਾਂ ਕਾਲ (ਸਮਾਂ ਜਾਂ ਉਜੈਨ ਦਾ ਦੇਵਤਾ) ਨੇ ਉਅੰਕਾਰ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਸਦੇ ਮਗਰੋ ਚਾਰ ਰਾਜੇ ਥਾਪੇ, ਚੋਥੇਂ ਰਾਜੇ ਵਲੋਂ ਕਢੇ ਗਏ ਕੰਨ ਦੇ ਮੈਲ ਤੋਂ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਹੋਈ। ਜੇ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਵੇਂ ਕਿ ਕੰਨ ਦੇ ਮੈਲ ਨਾਲ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਥਾਪੀ ਗਈ ਹੈ ਤਾਂ ਬੜੇ ਹੀ ਸਵਾਲ ਉਠਣਗੇ। ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਏ ਰਾਜੇ ਕਿੱਥੋਂ ਦੇ ਰਾਜੇ ਹੋਏ? ਜੇ ਰਾਜੇ ਹੋਏ ਤੇ ਪਰਜਾ ਕਿੱਥੇਂ ਸੀ? ਜੇ ਚੋਥੇ ਰਾਜੇ ਨੇ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਬਣਾਈ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਤਿਨ ਰਾਜੇ ਕਿਵੇਂ ਰਾਜੇ ਬਣੇ ਤੇ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਬਨਣ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨਾਂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਦੀ ਮੈਲ ਕਿੱਥੋਂ ਅਤੇ ਕਿਸ ਪਦਾਰਥ ਦਾ ਆਇਆ ਆਦਿ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਦਾ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਵਰਣਨ ਨਾ ਤੇ ਸਾਇੰਸ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਮਤਾਬਿਕ ਹੈ ਓਰ ਨਾ ਹੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਫਿਲਾਸਫੀ ਨਾਲ ਇਤਫਾਕ ਰਖਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਵਿਚਾਰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਕ੍ਰਿਤ ਨਾ ਹੋ ਕੇ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਪ੍ਰਬਲ ਵਿਰੋਧੀ ਵਲੋਂ ਲਿਖਤ ਉਸਦੀ ਮਨੋਕਲਪਨਾ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਰ ਕੁਛ ਭੀ ਨਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਮਹਾਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਨਾਲ ਇਸ ਹਲਕੀ ਅਤੇ ਕੌਝੀ ਮਨੌਕਲਪਨਾ ਨੂੰ ਜੋੜਨਾ ਕੇਵਲ ਗੁਰੁ ਸਾਹਿਬ ਪਤ੍ਰੀ ਅਗਿਆਨਤਾ ਦਾ ਹੀ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਅਪਣੇ ਸੰਪੂਰਣ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਵਲੋਂ ਦਰਸਾਏ ਸਿਧਾਂਤ ਤੇ ਹੀ ਪਹਿਰਾ ਦੇਂਦੇ ਹੋਏ, ਸਦਾ ਲਈ ਸਿੱਖ ਨੂੰ ਉਸੀ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਜਿਸਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਖੁਦ ਆਪ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਜਿੱਥੇਂ ਤਕ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਬਾਰੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਫਿਲਾਸਫੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਉਹ ਪੂਰੇ ਤੌਰ ਨਾਲ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੋਚ ਨਾਲ ਢੁਕਵੀਂ ਬੈਠਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਤਕ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਹੈ ਉਹ ਇਸ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੋਚ ਤੋਂ ਹਾਲੇਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਅਗੇ ਹੈ।
ਸਾਇੰਸ ਦੇ ਗਤਿਸ਼ੀਲ ਸਿਧਾਂਤ ਮੁਤਾਬਿਕ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਉਤਪਤੀ 12 ਅਰਬ ਸਾਲਾਂ ਪਹਿਲੇ ਇੱਕ ਵਿਸਫੋਟ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰੋ ਇਹ ਪਦਾਰਥ ਖਿਲਰ ਗਏ ਅਤੇ ਓਹ ਅਗਲੇ 29 ਅਰਬ ਸਾਲਾਂ ਤਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋ ਦੂਰ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਅਤੇ 41 ਅਰਬ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਫਿਰ ਗਰੂਤਾ ਕਾਰਣ ਸੁੰਗੜਨੇ ਚਾਲੂ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਜਦ ਉਹ ਸਾਰੇ ਪਦਾਰਥ ਮੂੜ ਇਕਠੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਇਹ ਪਦਾਰਥ ਆਪਸ ਤੋ ਦੂਰ 41 ਅਰਬ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਦੂਰ ਹੋਣ ਲਗਣਗੇ। ਉਹ ਫਿਰ ਇਕਠੇ ਹੋਣ ਲਗਣਗੇ ਤੇ ਇਹ ਕ੍ਰਮ ਬਰਾਬਰ ਹੀ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਚਲਦਾ ਰਹੇਗਾ। ਸੋ ਅਜ ਤਕ ਭੀ ਸਾਇੰਸਦਾਨ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਨਹੀ ਹੋ ਸਕੇ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਸਫੋਟ ਕਦੋ ਹੋਇਆ ਤੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਖਿਲਰਣ ਦਾ ਇਹ ਕਿਨਵਾਂ ਚੱਕਰ ਹੈ? ਜਿਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਫਰਮਾਨ ਹੈ

ਥਿਤਿ ਵਾਰ ਨਾ ਜੋਗੀ ਜਾਣੈ ਰੁਤਿ ਮਹਾ ਨਾ ਕੋਈ ॥
ਜਾ ਕਰਤਾ ਸਿਰਠੀ ਕੋ ਸਾਜੇ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥​

ਜੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀਆ ਉਪਰਾਲੀਆਂ ਸਤਰਾਂ ਨੂੰ ਖੁੱਲੇ ਦਿਮਾਗ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰੀਏ ਤਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਾਫ਼ ਦਿੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਲੋਂ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦਾ ਪਸਾਰਾ ਨਹੀ ਪਸਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਸਮੇ ਦੀ ਭੀ ਕੋਈ ਹਸਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ, ਜਦ ਉਸਦੀ ਹਸਤੀ ਹੀ ਨਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੀ ਨਹੀ ਸਗੋ ਨਾਮੁਨਕਿਨ ਹੈ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਇਹ ਸਾਰਾ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਆਪ ਹੀ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਕਿਸੀ ਕੋਲੋਂ ਮਦਦ ਨਹੀ ਲਈ ਕਿਉਂ ਕਿ ਉਦੋਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਸੀ ਭੀ ਨਹੀ।

ਆਪਨ ਖਲ ਆਪਿ ਵਰਤੀਜਾ ॥
ਨਾਨਕ ਕਰਨੈਹਾਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ॥​

ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਇਹ ਸਾਰੀ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਆਪਣੇ ਹੀ ਭਾਣੈ ਨਾਲ ਆਪ ਹੀ ਬਣਾਈ ਤੇ ਜਦ ਉਸਦਾ ਭਾਣਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪਣੀ ਇਸ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਨੂੰ ਸਮੇਟ ਲਵੇਗਾ।

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾਂ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਏ ॥
ਅਪਨੈ ਬਾਣੈ ਲਏ ਸਮਾਏ ॥​

ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਇਹ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਕੋਈ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨਹੀ ਬਣਾਈ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਕਈ ਵਾਰ ਬਣਾਈ ਹੈ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਸਮੇਟ ਵੀ ਲਈ ਹੈ।

ਕਈ ਬਾਰ ਪਸਰਿਉ ਪਸਾਰਾ ॥​

ਸਾਇੰਸ ਹਾਲੇ ਤਕ ਜਿੱਥੇ ਨਹੀ ਪਹੁੰਚ ਸਕੀ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਨੇ ਉਹ ਭੇਦ 500 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖੋਲ ਦਿਤੇ ਹਨ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਤੇ ਸਾਇੰਸਦਾਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਰਚਨਾ ਬਾਰੇ ਹੀ ਨਹੀ ਸਗੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਾਰੇ ਵੀ ਕਾਫੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।

ਪਾਤਲਾ ਪਾਤਾਲ ਲਖ ਅਗਾਸਾ ਅਗਾਸ ॥​

ਜਿਥੋਂ ਤਕ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ ਤੇ ਉਥੇ ਭੀ ਸਾਇੰਸ ਅਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀਆਂ ਸਮਾਨਤਵਾਂ ਹਨ। ਸਾਇੰਸਦਾਨਾਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੀਵਨ ਲਈ ਸਭ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹਵਾ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਮਗਰੋ ਪਾਣੀ ਬਣਾਇਆ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਹੋਂਦ ਪਿਛੋ ਹੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਇਆ ਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਮੁਤਾਬਿਕ ਪਹਿਲੋ ਪਹਿਲ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪ ਸੀ ਤੇ ਫਿਰ ਪਵਨ ਤੇ ਪਾਣੀ ਹੋਇਆ।

ਸਾਚੇ ਤੇ ਪਵਨਾ ਭਇਆ ਪਵਨੈ ਤੇ ਜਲੁ ਹੋਇਆ ॥
ਜਲ ਤੇ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਸਾਜਿਆ ਘਟਿ ਘਟਿ ਜੋਤਿ ਸਮੋਇ ॥
ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਸੁੰਨੈ ਤੇ ਸਾਜੇ ॥
ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਇ ਕਾਇਆ ਗੜ ਗਾਜੇ ॥​

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਸਾਮਣੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਂਗੂ ਸਾਫ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਧਾਰਾ ਨਾਲ ਕਿਧਰੇ ਭੀ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਨਹੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੀ ਮਾਰਡਨ ਸਾਇੰਸ ਭੀ ਉਹੀ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਤੋ 500 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਨੇ ਬਖਸ਼ੇ ਸੀ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਪੂਰੇ ਤੋਰ ਨਾਲ ਵਿਗਿਆਨਕ ਹੋਣ ਕਾਰਣ ਹੀ ਅੱਜ ਗੁਰਬਾਣੀ ਤੇ ਨਿਸਚਾ ਰਖਣ ਵਾਲੇ ਸਿੱਖ ਦਾ ਭੋਰਸਾ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਕਿਸੀ ਨਵੀ ਖੋਜ ਕਰਕੇ ਨਹੀ ਟੁੱਟ ਸਕਦਾ। ਜੋ ਗੱਲ ਅੱਜ ਸਾਇੰਸ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖੋਲਿਆ ਜਾ ਚੁਕਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਸਾਇੰਸ ਦਾ ਪਸਾਰਾ ਵਧਣ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਧਰਮ ਉਡ ਪੁਡ ਰਹਿਆ ਹੈ, ੳਥੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਰਸੀਏ ਦਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਪ੍ਰਤੀ ਨਿਸ਼ਚਾ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਵੱਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਕਿਸੀ ਭੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਤੇ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਕਸੌਟੀ ਉਤੇ ਖਰੀ ਨਹੀਂ ਉਤਰਦੀ। ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾ ਸਮਗਰੀ ਭੀ ਬਚਿਤ੍ਰਤਾ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧਭਾਸ ਪੈਦਾ ਕਰਣ ਲਈ ਹੀ ਘੜੀ ਜਾਪਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਰਚਨਾ ਕਿਸੀ ਵੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਕੋਣ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕ੍ਰਿਤ ਨਾ ਹੋ ਕੇ ਕਿਸੀ ਪੋਰਾਣਿਕ ਕਥਾਵਾਂ ਦੇ ਮਹਿਰ ਦੀ ਮਨੋਕਲਪਨਾ ਤੋ ਵਧੀਕ ਕੁਛ ਭੀ ਨਹੀ ਭਾਸਦੀ।

 

[vijaydeep Singh]

Gurfateh

Why don't you just admit that you can't understand Gurmukhi? Otherwise. Gurakhar fonts aren't hard to find.

What soever das will replpy below wil be proof that das has read Gurmukhi and Punjabi.Das did not know which fonts were there for above verse.

 

[vijaydeep Singh]

Gurfateh

Using Bal is wrong but how about using sodis and bedis? Isn't that caste system? You don't see sodis and bedis but you see randhawas and others.

Who said chariter is a bad term? What dasam granth says is bad. It says that the creator of universe doesn't know the inside of women.

Sodi or perhaps Bhala is there in Guru Granth Sahib Ji and Randhawa in Vars of Bhai Gurdas.But in all the cases people talked about are not Singhs.Without Baptism or say after Baptism of sabre.

Kala Afghana Sahib said so qouting Gyani Naryan Singh Ji and you have edited the whole articlce of Mr Bal perhaps as he is not Anti Kala Afghana Ji.

And das begs you to not to get confused with Brahma as creator.Some other confusions are there and give the verse and das wil do the correct interpetaions.

like one is chrecters of these ladies/ablas oh endless!
making them they repend oh creator!.

So far people misinterpret them.

 

[vijaydeep Singh]

Gurfateh

Also, not all of dasam granth is braj basha so don't think you are scholar. In fact, it uses a lot of Punjabi words commonly used as poets were from Punjab area. So we can say that it is a mixture.

Well only a few words in Charitropakhyan are in Punjabi while Var Bhagauti Ji Ki is in Punjabi and Mitr Piare Nu is in Punjabi.

Das will expose the weakness of Bhag Singh Ji ambala's understanding of Punjabi also.Some terms in Punjabi are nothing to do with Aryan vocabulary more in case of jatts as they have caucasian back ground.

Gyani Bhag Singh Ji may not be knowing this.Best example is they took word Khera for the caste of jatts.While caste is Khahira(as could be seen in Charitropakhyan regarding Heer Ranjah).Khera has other meaning for sythians residing as Jaat,Gujer or Rajputs.An Arya Samaji could not tell that.
(Khera may means blossem like flower and also means place where ancester is worshipped viz Bumiya Khera).

Before Sikhism jatts use to worship dead ancestors.Place for them was best in village. Still called Khera in hindu jaat Areas.(punjab has 108 villages of them.).

 

[vijaydeep Singh]

Gurfateh

Also make this clear. If Raam is attribute of God then what does Kab Shyam or kib sXwm in Gurmukhi mean? Shows you got no clue about Viakaran. No wonder you do whatever aarth you want. So tell me what does poet Shyam mean. If you was to translate shyam as black, then tell me what does poet black mean? If you want to do aarth, tell me what was God doing writing chariters? Also, if God said those chariters, Guru Sahib would have respected it even more than Guru Granth Sahib Ji but there is no mention of Dasam Granth in Punjab before around the 1800s. Therefore, there is no doubt that poet shyam is poet, no doubt that poet raam is a poet, no doubt that poet kal is poet. No doubt that poet soom is poet.

I will post more later when I get time.

Well Dark is attribute of Akal and all colours are attribute of Akal

ਪੰਨਾ 23, ਸਤਰ 13
ਆਪੇ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਰੰਗੁਲਾ ਸਖੀਏ ਮੇਰਾ ਲਾਲੁ ॥
आपे बहु बिधि रंगुला सखीए मेरा लालु ॥
Āpė baho biḏẖ rangulā sakẖī­ė mėrā lāl.
He Himself loves in so many ways. O sister soul-brides, He is my Beloved.
ਮਃ 1 - [SIZE=-1]view Shabad/Paurhi/Salok[/SIZE]

ਪੰਨਾ 726, ਸਤਰ 13
ਆਪੇ ਹਰਿ ਇਕ ਰੰਗੁ ਹੈ ਆਪੇ ਬਹੁ ਰੰਗੀ ॥
आपे हरि इक रंगु है आपे बहु रंगी ॥
Āpė har ik rang hai āpė baho rangī.
The Lord Himself is absolute; He is The One and Only; but He Himself is also manifested in many forms.
ਮਃ 4 - [SIZE=-1]view Shabad/Paurhi/Salok[/SIZE]

only two are given as if das gives a long whole verse manu crux will be lost.

Das gave you a verse from Bhagt nam Dev where Akal is told to be a Shyam.

Fact is Guru Granth Sahib Ji themsevles are work of God and not by any human.Guru over there is also God and not any Human.

God does self description vide charecterss.

In wrong also god only does work as we do not have any satan in Gurmat.If you want you can import one from semtic faiths but in them also at deeper side only God is there.Das is talking on the same issue with Bhai Aziz on smoe other thread.Hindus also have good and Bad but no Bad in us.It is apprant.

From deep black hole does energy comes in to visible form of light.Wehere attractiono is strong we do not get light coming out even.


There is no Kavi Soom but fun is made for some Teli calling him soom Sufi.So read whole the Chartropakhyan again and carefully.Das requests you for tyhe number of Chreacter where Soom Sufi is the poet?

Are you aware that your Kahan Singh Nabha aknowledges the doubt sorted by Bhai Sukha Singh ji of Marhi Kambo Ki after killing Massa Rangarh.

And that was much before 1800s.

 

[vijaydeep Singh]

Gurfateh

I didn't read all of your stuff about Charanjit SIngh Bal. Email him what you are saying about him. Don't talk nonsense behind someone's back. He will answer his own queries. I am not going to be lawyer for all writers and defend them but I will mention some things.

You doubt Guru more than anyone. I can tell from your writings. You have shanka om Pooraa Guru. You are saying that Guru wasn't able to make Sikhs strong enough to control Punjab. Sikhs stopped following Guru isn't fault of Guru. Sikhs were low in number and Sikhs were strong enough to hold off the Mughals and did establish a raaj but it was lost due to Dasam Granth and hindu practices introduced through it. Now Vijaydeep, with his RSS (Rastrya Sikh Sangat) and crew have only one motive and that is to slowly merge Sikhs back into Hindus or kill them slowly through literature such as dasam granth. You guys want to fool uneducated Sikhs to think that Dasam Granth is credible and then do proper arth of dasam granth and prove Sikhs to be hindus.

Bhai you have brought bal over here so bring him here and we will talk.It will be good for the site.

Yuo again want to say that Bhai Kahan Singh Nabha is wrong and Sakhi of Dasham Granth coming into existance much before Sikhs defeating Mughals is wrong.

Dasham Guru Bani and whole of Dasham Granth's compositions were there before we defeat Moghuls.

Rather das precives that yourself want to say that Dasham Granth is powerfull enhugh to defeat the infalliable Guru Granth sahib Ji and arrangement been done by Guru.Starng thing.

coming to RSS facter.Well mnay buddies of das over here who know him personal;y are aware that only motive of das is to finish of Hinduism and let them merge with us.And we can do it with power of Guru Granth Sahib Ji(faith in that makes us fearless).

So sory for the mental state of fear mongrels.Das eats beef and if you meet him you will be proven what das means.

Mostly guys with fear with RSS do not give das thier phone numbers but all have number of Das.God knows the truth.

It is you who belive in existance of Hinduism.for das it is work of Britishers.

ਇਕਾ ਬਾਣੀ ਇਕੁ ਗੁਰੁ ਇਕੋ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥ 1. 8
ਸੋਰਠ ਮ: 3 ਸ: ਗ: ਗ: ਸ: ਪੰਨਾ 646

ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mehlā 3.
Third Mehl:

ਸਹਜੇ ਜਾਗੈ ਸਹਜੇ ਸੋਵੈ ॥
सहजे जागै सहजे सोवै ॥
Sehjė jāgai sehjė sovai.
He wakes in peace, and he sleeps in peace.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਨਦਿਨੁ ਉਸਤਤਿ ਹੋਵੈ ॥
गुरमुखि अनदिनु उसतति होवै ॥
Gurmukẖ an­ḏin usṯaṯ hovai.
The Gurmukh praises the Lord night and day.

ਮਨਮੁਖ ਭਰਮੈ ਸਹਸਾ ਹੋਵੈ ॥
मनमुख भरमै सहसा होवै ॥
Manmukẖ bẖarmai sahsā hovai.
The self-willed manmukh remains deluded by his doubts.

ਅੰਤਰਿ ਚਿੰਤਾ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥
अंतरि चिंता नीद न सोवै ॥
Anṯar cẖinṯā nīḏ na sovai.
He is filled with anxiety, and he cannot even sleep.

ਗਿਆਨੀ ਜਾਗਹਿ ਸਵਹਿ ਸੁਭਾਇ ॥
गिआनी जागहि सवहि सुभाइ ॥
Gi­ānī jāgeh saveh subẖā­ė.
The spiritually wise wake and sleep in peace.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤਿਆ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥੨॥
नानक नामि रतिआ बलि जाउ ॥२॥
Nānak nām raṯi­ā bal jā­o. ||2||
Nanak is a sacrifice to those who are imbued with the Naam, the Name of the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa­oṛī.
Pauree:

ਸੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਜੋ ਹਰਿ ਰਤਿਆ ॥
से हरि नामु धिआवहि जो हरि रतिआ ॥
Sė har nām ḏẖi­āvahi jo har raṯi­ā.
They alone meditate on the Lord's Name, who are imbued with the Lord.

ਹਰਿ ਇਕੁ ਧਿਆਵਹਿ ਇਕੁ ਇਕੋ ਹਰਿ ਸਤਿਆ ॥
हरि इकु धिआवहि इकु इको हरि सतिआ ॥
Har ik ḏẖi­āvahi ik iko har saṯi­ā.
They meditate on the One Lord; the One and Only Lord is True.

ਹਰਿ ਇਕੋ ਵਰਤੈ ਇਕੁ ਇਕੋ ਉਤਪਤਿਆ ॥
हरि इको वरतै इकु इको उतपतिआ ॥
Har iko varṯai ik iko uṯpaṯi­ā.
The One Lord is pervading everywhere; the One Lord created the Universe.

ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਤਿਨ ਡਰੁ ਸਟਿ ਘਤਿਆ ॥
जो हरि नामु धिआवहि तिन डरु सटि घतिआ ॥
Jo har nām ḏẖi­āvahi ṯin dar sat gẖaṯi­ā.
Those who meditate on the Lord's Name, cast out their fears.

ਗੁਰਮਤੀ ਦੇਵੈ ਆਪਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਜਪਿਆ ॥੯॥
गुरमती देवै आपि गुरमुखि हरि जपिआ ॥९॥
Gurmaṯī ḏėvai āp gurmukẖ har japi­ā. ||9||
The Lord Himself blesses them with Guru's Instruction; the Gurmukh meditates on the Lord. ||9||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
सलोक मः ३ ॥
Salok mehlā 3.
Shalok, Third Mehl:

ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਨ ਆਇਓ ਜਿਤੁ ਕਿਛੁ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
अंतरि गिआनु न आइओ जितु किछु सोझी पाइ ॥
Anṯar gi­ān na ā­i­o jiṯ kicẖẖ sojẖī pā­ė.
Spiritual wisdom, which would bring understanding, does not enter into his mind.

ਵਿਣੁ ਡਿਠਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀਐ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
विणु डिठा किआ सालाहीऐ अंधा अंधु कमाइ ॥
viṇ diṯẖā ki­ā salāhī­ai anḏẖā anḏẖ kamā­ė.
Without seeing, how can he praise the Lord? The blind act in blindness.

ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੀਐ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥
नानक सबदु पछाणीऐ नामु वसै मनि आइ ॥१॥
Nānak sabaḏ pacẖẖāṇī­ai nām vasai man ā­ė. ||1||
O Nanak, when one realizes the Word of the Shabad, then the Naam comes to abide in the mind. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥
Mehlā 3.
Third Mehl:

ਇਕਾ ਬਾਣੀ ਇਕੁ ਗੁਰੁ ਇਕੋ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
इका बाणी इकु गुरु इको सबदु वीचारि ॥
Ikā baṇī ik gur iko sabaḏ vīcẖār.
There is One Bani; there is One Guru; there is one Shabad to contemplate.

ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਹਟੁ ਸਚੁ ਰਤਨੀ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥
सचा सउदा हटु सचु रतनी भरे भंडार ॥
Sacẖā sa­uḏā hat sacẖ raṯnī bẖarė bẖandār.
True is the merchandise, and true is the shop; the warehouses are overflowing with jewels.

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਪਾਈਅਨਿ ਜੇ ਦੇਵੈ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥
गुर किरपा ते पाईअनि जे देवै देवणहारु ॥
Gur kirpā ṯė pā­ī­an jė ḏėvai ḏėvaṇhār.
By Guru's Grace, they are obtained, if the Great Giver gives them.

ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਲਾਭੁ ਸਦਾ ਖਟਿਆ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰੁ ॥
सचा सउदा लाभु सदा खटिआ नामु अपारु ॥
Sacẖā sa­uḏā lābẖ saḏā kẖati­ā nām apār.
Dealing in this true merchandise, one earns the profit of the incomparable Naam.

ਵਿਖੁ ਵਿਚਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਕਰਮਿ ਪੀਆਵਣਹਾਰੁ ॥
विखु विचि अम्रितु प्रगटिआ करमि पीआवणहारु ॥
vikẖ vicẖ amriṯ pargati­ā karam pī­āvaṇhār.
In the midst of poison, the Ambrosial Nectar is revealed; by His Mercy, one drinks it in.

ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸਲਾਹੀਐ ਧੰਨੁ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੨॥
नानक सचु सलाहीऐ धंनु सवारणहारु ॥२॥
Nānak sacẖ salāhī­ai ḏẖan savāraṇhār. ||2||
O Nanak, praise the True Lord; blessed is the Creator, the Embellisher. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥
Pa­oṛī.
Pauree:

ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ਨ ਭਾਵਈ ॥
जिना अंदरि कूड़ु वरतै सचु न भावई ॥
Jinā anḏar kūṛ varṯai sacẖ na bẖāv­ī.
Those who are permeated by falsehood, do not love the Truth.

ਜੇ ਕੋ ਬੋਲੈ ਸਚੁ ਕੂੜਾ ਜਲਿ ਜਾਵਈ ॥
जे को बोलै सचु कूड़ा जलि जावई ॥
Jė ko bolai sacẖ kūṛā jal jāv­ī.
If someone speaks the Truth, falsehood is burnt away.

ਕੂੜਿਆਰੀ ਰਜੈ ਕੂੜਿ ਜਿਉ ਵਿਸਟਾ ਕਾਗੁ ਖਾਵਈ ॥
कूड़िआरी रजै कूड़ि जिउ विसटा कागु खावई ॥
Kẖūṛi­ārī rajai kūṛ ji­o vistā kāg kẖāv­ī.
The false are satisfied by falsehood, like the crows who eat manure.

ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਸੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਈ ॥
जिसु हरि होइ क्रिपालु सो नामु धिआवई ॥
Jis har ho­ė kirpāl so nām ḏẖi­āva­ī.
When the Lord grants His Grace, then one meditates on the Naam, the Name of the Lord.

ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿ ਕੂੜੁ ਪਾਪੁ ਲਹਿ ਜਾਵਈ ॥੧੦॥
हरि गुरमुखि नामु अराधि कूड़ु पापु लहि जावई ॥१०॥
Har gurmukẖ nām arāḏẖ kūṛ pāp leh jāv­ī. ||10||
As Gurmukh, worship the Lord's Name in adoration; fraud and sin shall disappear. ||10||




Read all the verses toagather as whole Gurbani has the relavence.There is only one Guru,one Bani and One Verse.

no hindu no RSS no differance between our Texts or Texts of Semitics.

No duality has to be thought thats the real meaning of qoute.

If we see anything beside or toher then God we neeed to worry and talk fear of RSS.It is yourself who think us as weak that RSS or Hindus can absorb us or due to influence of any verse Britishers defeated us.It was by our own guys siding by them got us defeated.And further some of us wag tailed to them.

how did a person called Maculife came to us? was not this a good result for defeat?

Das will now answer Gurmukhi things given by Dubai Guy.It will take some time as das will be back after a few hours.

 

[vijaydeep Singh]

Gurfateh

I didn't read all of your stuff about Charanjit SIngh Bal. Email him what you are saying about him. Don't talk nonsense behind someone's back. He will answer his own queries. I am not going to be lawyer for all writers and defend them but I will mention some things.

You doubt Guru more than anyone. I can tell from your writings. You have shanka om Pooraa Guru. You are saying that Guru wasn't able to make Sikhs strong enough to control Punjab. Sikhs stopped following Guru isn't fault of Guru. Sikhs were low in number and Sikhs were strong enough to hold off the Mughals and did establish a raaj but it was lost due to Dasam Granth and hindu practices introduced through it. Now Vijaydeep, with his RSS (Rastrya Sikh Sangat) and crew have only one motive and that is to slowly merge Sikhs back into Hindus or kill them slowly through literature such as dasam granth. You guys want to fool uneducated Sikhs to think that Dasam Granth is credible and then do proper arth of dasam granth and prove Sikhs to be hindus.

Bhai you have brought bal over here so bring him here and we will talk.It will be good for the site.

Yuo again want to say that Bhai Kahan Singh Nabha is wrong and Sakhi of Dasham Granth coming into existance much before Sikhs defeating Mughals is wrong.

Dasham Guru Bani and whole of Dasham Granth's compositions were there before we defeat Moghuls.

Rather das precives that yourself want to say that Dasham Granth is powerfull enhugh to defeat the infalliable Guru Granth sahib Ji and arrangement been done by Guru.Starng thing.

coming to RSS facter.Well mnay buddies of das over here who know him personal;y are aware that only motive of das is to finish of Hinduism and let them merge with us.And we can do it with power of Guru Granth Sahib Ji(faith in that makes us fearless).

So sory for the mental state of fear mongrels.Das eats beef and if you meet him you will be proven what das means.

Mostly guys with fear with RSS do not give das thier phone numbers but all have number of Das.God knows the truth.

It is you who belive in existance of Hinduism.for das it is work of Britishers.

ਇਕਾ ਬਾਣੀ ਇਕੁ ਗੁਰੁ ਇਕੋ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥ 1. 8
ਸੋਰਠ ਮ: 3 ਸ: ਗ: ਗ: ਸ: ਪੰਨਾ 646

ਮਃ ੩ ॥मः ३ ॥Mehlā 3.Third Mehl:
ਸਹਜੇ ਜਾਗੈ ਸਹਜੇ ਸੋਵੈ ॥सहजे जागै सहजे सोवै ॥Sehjė jāgai sehjė sovai.He wakes in peace, and he sleeps in peace.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਨਦਿਨੁ ਉਸਤਤਿ ਹੋਵੈ ॥गुरमुखि अनदिनु उसतति होवै ॥Gurmukẖ an­ḏin usṯaṯ hovai.The Gurmukh praises the Lord night and day.
ਮਨਮੁਖ ਭਰਮੈ ਸਹਸਾ ਹੋਵੈ ॥मनमुख भरमै सहसा होवै ॥Manmukẖ bẖarmai sahsā hovai.The self-willed manmukh remains deluded by his doubts.
ਅੰਤਰਿ ਚਿੰਤਾ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥अंतरि चिंता नीद न सोवै ॥Anṯar cẖinṯā nīḏ na sovai.He is filled with anxiety, and he cannot even sleep.
ਗਿਆਨੀ ਜਾਗਹਿ ਸਵਹਿ ਸੁਭਾਇ ॥गिआनी जागहि सवहि सुभाइ ॥Gi­ānī jāgeh saveh subẖā­ė.The spiritually wise wake and sleep in peace.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤਿਆ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥੨॥नानक नामि रतिआ बलि जाउ ॥२॥Nānak nām raṯi­ā bal jā­o. ||2||Nanak is a sacrifice to those who are imbued with the Naam, the Name of the Lord. ||2||
ਪਉੜੀ ॥पउड़ी ॥Pa­oṛī.Pauree:
ਸੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਜੋ ਹਰਿ ਰਤਿਆ ॥से हरि नामु धिआवहि जो हरि रतिआ ॥Sė har nām ḏẖi­āvahi jo har raṯi­ā.They alone meditate on the Lord's Name, who are imbued with the Lord.
ਹਰਿ ਇਕੁ ਧਿਆਵਹਿ ਇਕੁ ਇਕੋ ਹਰਿ ਸਤਿਆ ॥हरि इकु धिआवहि इकु इको हरि सतिआ ॥Har ik ḏẖi­āvahi ik iko har saṯi­ā.They meditate on the One Lord; the One and Only Lord is True.
ਹਰਿ ਇਕੋ ਵਰਤੈ ਇਕੁ ਇਕੋ ਉਤਪਤਿਆ ॥हरि इको वरतै इकु इको उतपतिआ ॥Har iko varṯai ik iko uṯpaṯi­ā.The One Lord is pervading everywhere; the One Lord created the Universe.
ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਤਿਨ ਡਰੁ ਸਟਿ ਘਤਿਆ ॥जो हरि नामु धिआवहि तिन डरु सटि घतिआ ॥Jo har nām ḏẖi­āvahi ṯin dar sat gẖaṯi­ā.Those who meditate on the Lord's Name, cast out their fears.
ਗੁਰਮਤੀ ਦੇਵੈ ਆਪਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਜਪਿਆ ॥੯॥गुरमती देवै आपि गुरमुखि हरि जपिआ ॥९॥Gurmaṯī ḏėvai āp gurmukẖ har japi­ā. ||9||The Lord Himself blesses them with Guru's Instruction; the Gurmukh meditates on the Lord. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥सलोक मः ३ ॥Salok mehlā 3.Shalok, Third Mehl:
ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਨ ਆਇਓ ਜਿਤੁ ਕਿਛੁ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥अंतरि गिआनु न आइओ जितु किछु सोझी पाइ ॥Anṯar gi­ān na ā­i­o jiṯ kicẖẖ sojẖī pā­ė.Spiritual wisdom, which would bring understanding, does not enter into his mind.
ਵਿਣੁ ਡਿਠਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀਐ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥विणु डिठा किआ सालाहीऐ अंधा अंधु कमाइ ॥viṇ diṯẖā ki­ā salāhī­ai anḏẖā anḏẖ kamā­ė.Without seeing, how can he praise the Lord? The blind act in blindness.
ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੀਐ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥नानक सबदु पछाणीऐ नामु वसै मनि आइ ॥१॥Nānak sabaḏ pacẖẖāṇī­ai nām vasai man ā­ė. ||1||O Nanak, when one realizes the Word of the Shabad, then the Naam comes to abide in the mind. ||1||
ਮਃ ੩ ॥मः ३ ॥Mehlā 3.Third Mehl:
ਇਕਾ ਬਾਣੀ ਇਕੁ ਗੁਰੁ ਇਕੋ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥इका बाणी इकु गुरु इको सबदु वीचारि ॥Ikā baṇī ik gur iko sabaḏ vīcẖār.There is One Bani; there is One Guru; there is one Shabad to contemplate.
ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਹਟੁ ਸਚੁ ਰਤਨੀ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥सचा सउदा हटु सचु रतनी भरे भंडार ॥Sacẖā sa­uḏā hat sacẖ raṯnī bẖarė bẖandār.True is the merchandise, and true is the shop; the warehouses are overflowing with jewels.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਪਾਈਅਨਿ ਜੇ ਦੇਵੈ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥गुर किरपा ते पाईअनि जे देवै देवणहारु ॥Gur kirpā ṯė pā­ī­an jė ḏėvai ḏėvaṇhār.By Guru's Grace, they are obtained, if the Great Giver gives them.
ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਲਾਭੁ ਸਦਾ ਖਟਿਆ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰੁ ॥सचा सउदा लाभु सदा खटिआ नामु अपारु ॥Sacẖā sa­uḏā lābẖ saḏā kẖati­ā nām apār.Dealing in this true merchandise, one earns the profit of the incomparable Naam.
ਵਿਖੁ ਵਿਚਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਕਰਮਿ ਪੀਆਵਣਹਾਰੁ ॥विखु विचि अम्रितु प्रगटिआ करमि पीआवणहारु ॥vikẖ vicẖ amriṯ pargati­ā karam pī­āvaṇhār.In the midst of poison, the Ambrosial Nectar is revealed; by His Mercy, one drinks it in.
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸਲਾਹੀਐ ਧੰਨੁ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੨॥नानक सचु सलाहीऐ धंनु सवारणहारु ॥२॥Nānak sacẖ salāhī­ai ḏẖan savāraṇhār. ||2||O Nanak, praise the True Lord; blessed is the Creator, the Embellisher. ||2||
ਪਉੜੀ ॥पउड़ी ॥Pa­oṛī.Pauree:
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ਨ ਭਾਵਈ ॥जिना अंदरि कूड़ु वरतै सचु न भावई ॥Jinā anḏar kūṛ varṯai sacẖ na bẖāv­ī.Those who are permeated by falsehood, do not love the Truth.
ਜੇ ਕੋ ਬੋਲੈ ਸਚੁ ਕੂੜਾ ਜਲਿ ਜਾਵਈ ॥जे को बोलै सचु कूड़ा जलि जावई ॥Jė ko bolai sacẖ kūṛā jal jāv­ī.If someone speaks the Truth, falsehood is burnt away.
ਕੂੜਿਆਰੀ ਰਜੈ ਕੂੜਿ ਜਿਉ ਵਿਸਟਾ ਕਾਗੁ ਖਾਵਈ ॥कूड़िआरी रजै कूड़ि जिउ विसटा कागु खावई ॥Kẖūṛi­ārī rajai kūṛ ji­o vistā kāg kẖāv­ī.The false are satisfied by falsehood, like the crows who eat manure.
ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਸੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਈ ॥जिसु हरि होइ क्रिपालु सो नामु धिआवई ॥Jis har ho­ė kirpāl so nām ḏẖi­āva­ī.When the Lord grants His Grace, then one meditates on the Naam, the Name of the Lord.
ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿ ਕੂੜੁ ਪਾਪੁ ਲਹਿ ਜਾਵਈ ॥੧੦॥हरि गुरमुखि नामु अराधि कूड़ु पापु लहि जावई ॥१०॥Har gurmukẖ nām arāḏẖ kūṛ pāp leh jāv­ī. ||10||As Gurmukh, worship the Lord's Name in adoration; fraud and sin shall disappear. ||10||





Read all the verses toagather as whole Gurbani has the relavence.There is only one Guru,one Bani and One Verse.

no hindu no RSS no differance between our Texts or Texts of Semitics.

No duality has to be thought thats the real meaning of qoute.

If we see anything beside or toher then God we neeed to worry and talk fear of RSS.It is yourself who think us as weak that RSS or Hindus can absorb us or due to influence of any verse Britishers defeated us.It was by our own guys siding by them got us defeated.And further some of us wag tailed to them.

how did a person called Maculife came to us? was not this a good result for defeat?

Das will now answer Gurmukhi things given by Dubai Guy.It will take some time as das will be back after a few hours.

 

[The Khalsa Fauj]

Other states joined British because British gave something when they took over a rule while Ranjit never gave anything and just killed you. Those states who joined British had no better option. Also, Bhai Kaan Singh Nabha never believed in dasam granth but had no choice as he didn't want to be excommunicated from Panth. There weren't many knowledgeable Sikhs at that time. If you don't understand the situation of that time or if you don't understand what Kaan Singh was doing, it is best to keep quiet. As for aarth done by Giani Bhaag Singh and Prof. Sahib Singh, they knew Gurbani Viakaran and tried to follow it. You seem to have no clue about viakaran.

 

[drkhalsa]

Dear Friend


some points need mention here

In Debate it is more apropiate that if you want to provide reference maerial ( written by somebody) then plz try to read it yourself and brings main points in post ( preferably in english )
\s everybody here dont understand Gurmukhi

When we are judging something that is related to ( even if it is negative ) Such a great personality like Guru Gobind Singh Ji
Second hand information should be avioded as it can mislead you and you can miss something relevant
I am saying this because personally I used to feel same as you about Dasam Granth but only to a point when I havent read it myself , Once I was listening to Baba Virsa Singh and he talked about it and this prompted me to explore it further myself ( not through other peoples review on it ) and my Opinion changed for ever

In any case this just my opinion and I am not trying to generalise it here

Prof. Sahib Singh, they knew Gurbani Viakaran and tried to follow it.

Viakaran was kind of Discovered by Prof Sahib Singh so it is not strange that he followed it!





Thanks

Jatinder Singh

 

[The Khalsa Fauj]

I have read all of dasam granth and have read many parts such as tria chariters and bachitter natak many times. Here please do aarth of each word according to viakaran and then do aarth of the tukhs. We will move forward after that.

kQw sqRvI rwm kib aucrI ihq icq lwie[
bhuir kQw bMDn inimq mn mY kihXo aupwie[ 1[{cirqr # 18, 4.1, 71}


I have done my own study on dasam granth so I don't need to listen to scholars or anyone else.

As for viakaran, Prof. Sahib Singh wasn't the first one to discover it. There have been Sikhs in the past who have tried to understand it. E.g. include Prof. Gurmukh Singh, Giani Ditt Singh, etc.

I pulled those quotes out myself. I didn't have to listen to some scholar. I can understand each word from there.

There are many more tukhs such as the one above. Poet Shyam says the following.
dohrw
mDu kItB ky bD nimq jw idn jgq murwir[
su kib s@Xwm qw ko khY cOdsvo Avqwr[ 4[ {24 Avqwr 37}
Dohra
Mud Keetub Kay Budh Namitt Jaa Dinn Jagat Muraar.
So Kub Syaam Taa Ko Khai Chadusvo Avtaar| 4| {24 Avtar, 37}

sohq shY sB goipn ky kib sXwm khY idRg AMjn Awjy[ ..[ 454[ {ikRsn Avqwr 2, 20}
Sohat Shai Sabh Gopan Kay Kub SHyam Khai Drigg Aanjan Aajay| …| 454|

moih igrY Dr pY su qRIXw kib sXwm khY icqvY hir jw so[ 606[ {ikRsn Avqwr 2, 43}
Mohe Girai Dhur Pai Su Treya Kub Shyam Khai Chittvai Hur Ja So| 606|


Xw ibiD BI iqh Taur kQw iqh ky kib sXwmih mMgl gwey[ 1006[ {ikRsn Avqwr 4, 8}
Yaa Bidh Bhee Teh Thaour Katha The Kay Kub Shyamhe Mungal Gaaye| 1006|

kib sXwm BnY iqh Awhv mY su rhy kyaU bIr Pty eI Pty[ 1614[ {ikRsn Avqwr 5, 46}
Kub Shyam Bhnai The Aahav Mai Su Rhay Kaeou Bir Ftay Ee Ftay| 1614|

n sMKM n ck®M n gdw n isAwmM ] Asçrj rUpM rhMq jnmM ] {pMnw 1359}
Na Sunkhung, Na Chukkrung, Na Gdaa, Na Seyaamung || Ascharraj Roopung Rahuntt Junmung || {Page 1359 of Guru Granh Sahib Ji}
Doesn’t have a conch, doesn’t wear a chakkar, doesn’t carry a mace, is not black || Wonderous form, is far away from birth.

 

[drkhalsa]

Dear Friend

I was just pointing out whatever i thought might be helpful
I made mistake of persuming about your post and also about your knowledge about Dasam Granth I realized it only after reading your other Post
So Forgive me for that

I respect your conclusion and I happy that you arrived on your own at them

Thanks for your posts


Jatinder Singh

 

[The Khalsa Fauj]

No problem.

 

[Parma]

So sex is a issue. I thought we learned to love first. Sex is just a pleasure from the fruits of love. If there is no love and only sex niether person will feel happiness. Speak to many individuals. Without the love they are never settled. Always talking about other people from the opposite sex and so on. Speak to any man or women in love and they are never confused on how they react or feel in life. Have a relationship without sex and many will not last without love or trust faith it wont last. There has been alot of emphasis on sex in this debate, but what for? To learn about it? Or to conform some seedy thoughts in life. I dont know maybe i've misunderstood the debate. What is it about then?

 

[The Khalsa Fauj]

Do you know that worrd Lund doesn't appear in Guru Granth Sahib Ji. Bhagat Kabir Ji says aap hee kutt jaa-ee. Not app lund kutt jaa-ee. Relationships based on sexual pleasure don't last long. They are just mere husband and wife getting together. Number of divorces is at an all time high and sex is prevalent in the society. It isn't only sex either. It is how it is described and how it is promoted. Gurbani says Purr Triya Naa Paikhay Nayttr. Don't look at other women with your eyes. Very sound and clear. Not only that, what are you going to do with poets? The ones who identify themselves throughout.

 

[Parma]

This person can not be a sikh but a sick person. Trying to project these thoughts as a part of the gurbarni. Sikhism is a religion based on being pure. Want to be filthy and i can teach anyone on how to be clean. Regard my sword or my words.

 

[The Khalsa Fauj]

pRQm jwr jb Dkw lgwXo[ qb rwnI lY Fol bjwXo[
jb iqh ilMg su Bg qy kwFw[ iqRX idX Fol Fmwkw gwFw[ 10[{cirqr 387, 5.6, 52}
Pratham Yaar Jub Dhakka Lgaayo|| Tub Ranee Lai Dhol Bjaaayo|
Jub The Ling Su Bhug Tay Kaadaa| Triyeh Diyeh Dhol Dhamakaa Gaadaa| 10| {Chariter 387, 4.6, 52}
When the lover first pushed it in, the queen took the drum and sounded it.
When (the king) took out the {censored} from the {censored}, woman started beating the drum.

 

[vijaydeep Singh]

Gurfateh

Other states joined British because British gave something when they took over a rule while Ranjit never gave anything and just killed you. Those states who joined British had no better option. Also, Bhai Kaan Singh Nabha never believed in dasam granth but had no choice as he didn't want to be excommunicated from Panth. There weren't many knowledgeable Sikhs at that time. If you don't understand the situation of that time or if you don't understand what Kaan Singh was doing, it is best to keep quiet. As for aarth done by Giani Bhaag Singh and Prof. Sahib Singh, they knew Gurbani Viakaran and tried to follow it. You seem to have no clue about viakaran.

Bhai

Ranjit Singh was defeated more due to Sikhs siding with Britishers and he tried his lelve best to reduce Nihungs as they acted over judicial power ways.Anyway Patiala King further killed all Akali forces with deception and they ran into Deccan.

Here more then books playing any thinga part onto us Ranjit's not helping Afghans,Marthas(Holker etc.) and not making an alliance of all native forces against Britihsers.

coming to Nabha Sahib.What prevented the Great Vidwan from saying the truth.for Truth only did Prof Gurmuck Singh ,Ambala Ji and Kala Afghana Sahib do suffer.

But he is the one who did substantiate the presense of book in question in Punjab before Massa Rangarh was killed wide Sakhi of Bhai Mehtab Singh of Marhi Kambo Ki.

Das is with bowed head takes compliment about his bad Grammer or Viakram but there is something called Sabadawali or voculary realted thing also.Did you mean same for Viakran?Akal Bless.